Brabantse eenvoud van Hein Augustijn

De zanger en liedjesschrijver groeide op in de Brabantse Kempen en begon na de middelbare school in Tilburg aan een muzikale zwerftocht die hem met allerlei genres liet kennismaken. 

Dat horen we terug in de twaalf liedjes, waarop Augustijn overigens uitstekend overwegend akoestisch wordt begeleid door een gezelschap vakkundige collega's.

 Augustijn zingt op luchtige toon en zonder tierelantijnen over Brabantse meisjes met een zachte G, met wie hij graag wil dansen, over wat vandaag had gekund tot morgen uitstellen. Liedjes over trots en onmacht, verdriet en mislukking. En bij hem heten die dan ‘Mèskes meej ‘n zachte G’, ‘Het heej gin haost’, ‘Lieve gaode meej danse’ en ‘Ginnen held.’ 

De voordracht in Brabants dialect is bij Augustijn wel zo laconiek dat je als niet-Brabo op zeker moment toch afhaakt, omdat je er wat melig  van wordt. Voor de muziekliefhebbers onder zijn provinciegenoten moet dit album best verteerbaar zijn, maar het laat onder de streep minder indruk achter dan wat bijvoorbeeld collega Gerard van Maasakkers in hetzelfde dialect presteert.