Het Swiss Piano Trio.
Volledig scherm
PREMIUM
Het Swiss Piano Trio. © Audite

Het Swiss Piano Trio speelt het ‘Tripelconcert’ met extra portie flair

Qua repertoiresamenstelling is dit een heel bijzondere cd. Waar kom je immers op één schijfje verzameld zo’n combinatie van Beethovens Tripelconcert met diens variaties over Ich bin der Schneider Kakadu plus (nog) minder bekend werk voor de combinatie piano, viool en cello tegen?

Maarten-Jan Dongelmans Laatste update: 13-03-19, 13:25

0 reacties

Lees Meer

  2. Alexandre Tharaud laat je zwijmelen maar presenteert ook de koele kick van minimal music
    PREMIUM

    Alexandre Tharaud laat je zwijmelen maar presen­teert ook de koele kick van minimal music

    De Parijse pianist Alexandre Tharaud (1968) heeft zich de afgelopen jaren doen kennen als een musicus van vele stijlen en genres. Op dit dubbelalbum Cinema van het label Erato maakt hij een onverwacht uitstapje en belijdt zijn liefde voor de (Franse) filmmuziek. Een flirt? Nee, echte liefde en een schot in de roos. Met dank aan de arrangeurs, Tharauds muzikale partners en dirigent Antonio Pappano (1959) met zijn Romeinse orkest.
  3. Schetteren, schallen en het gemoed strelen
    PREMIUM
    luister mee

    Schetteren, schallen en het gemoed strelen

    Essentieel? Dat is een zaak van persoonlijke smaak. Ik vind Essentials! als titel van dit album behoorlijk vergezocht, ja zelfs een tikkeltje overdreven. De samenstellers noemen de opgenomen stukken van het grootste belang voor de ontwikkeling van de negentiende-eeuwse muziek(instrumenten). Of dat zo is? Daar valt zeker over te twisten. Duidelijk is wel dat de piano en de hoorn tegen het einde van die eeuw technisch en interpretatief veel meer te bieden hebben voor hun ambitieuze spelers.
  5. Knap in elkaar geknutseld oratorium met ‘wurstfagot’
    PREMIUM
    Luister mee

    Knap in elkaar geknutseld oratorium met ‘wurstfagot’

    Een echt groot kerstoratorium heeft de vroege baroktijd, ondanks de inmiddels weer regelmatig uitgevoerde Weihnachtshistorie van de 350 jaar geleden overleden Heinrich Schütz, niet opgeleverd. Dat kwam er pas in 1734, met dank aan Bach. Maar wat niet is, kan nog komen. Dat blijkt wel uit de nieuwste uitgave van het Belgische Ricercar. Daar is door Jérôme Lejeune, met muziek van twaalf componisten uit de zeventiende eeuw - waaronder Schütz - op een knappe wijze een denkbeeldig oratorium in twee delen in elkaar geknutseld.