Op de cover staat een prachtig vrouwengezicht in steen dat zijn oor lijkt te spitsen. Alsof het luistert naar de 'taal waar talen eindigen'.

Zoiets trekt bij voorbaat de aandacht en in het geval van dit instrumentale duo is dat volkomen terecht. Op het label Cobra Records nam het in mei vorig jaar in de fraai klinkende Westvest90-kerk (Schiedam) Duitse, voornamelijk romantische muziek op, die inderdaad op een bijzondere wijze tot het gemoed spreekt. Vooral in Fantasiestücke opus 73 van Robert Schumann en ook in de twee late Klarinetsonates opus 120 van Johannes Brahms.

Halevi en Greenberg laten horen dat ze expressief musiceren hoog in het vaandel hebben. De muziek en de zangerigheid bloeien aangenaam op. Eendrachtig worden telkens opnieuw diepere lagen aangeboord.

Zeker ook in Vier Stücke opus 5 van Alban Berg. Zelden heb ik deze aantrekkelijke en eigenzinnige miniaturen suggestiever ervaren dan in deze vertolking.

Minder in mijn sas ben ik met de muzikale inhoud van Hommages van Sven-Ingo Koch uit 2007, hier weergegeven in een live opname uit 2012. Met zijn eigentijdse stijl valt dit aan Halevi opgedragen werk binnen deze context een beetje buiten de boot. Inhoudelijk heeft het ook minder te vertellen dan het overige repertoire. Al roept dat huilerig zweverige klarinettoontje in het begin wel verwachtingen op.

Het best geslaagd vind ik het tussen rust en hectiek balancerende Nacht und Träume (Rubato). Virtuoos gedaan hoor.

Beide heren sluiten vervolgens af zoals ze deze schijf begonnen zijn. Met Brahms. In de Klarinetsonate in f, opus 120 nr. 1 valt nog eens extra op hoeveel Chen Halevi en Noam Greenberg interpretatief in hun mars hebben. De dynamische schakeringen zijn hier om te zoenen. En kleur en passie komen ook niets te kort.