The Hague String Trio laat luisteraars in trance achter
RECENSIEDriekwart eeuw geleden draaiden de verbrandingsovens in concentratiekampen als Auschwitz en Buchenwald op volle toeren. Ook ‘entartete’ componisten werden daar door de nazi’s vergast. Een aantal van hen kwam echter eerst nog in Terezin (Theresienstadt), het bizarre interneringskamp bij Praag, terecht. Hier werd met een cultureel programma de schijn van menselijkheid opgehouden. De dames van het in 2006 ontstane The Hague String Trio staan er op stijlvolle en vooral indringende wijze bij stil.
Delen per e-mail
Zij eren met hun door Cobra Records uitgegeven cd After the Darkness de joodse componisten Hans Krása (1899-1944), Gideon Klein (1919-1945), László Weiner (1916-1944), Dick Kattenburg (1919-1944) en Mieczyslaw Weinberg (1919-1996).
De Gelderlander gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement. Reacties van mensen die de nickname anonymous, anoniem of een variant daarop voeren, worden niet geplaatst.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Recensie Gestileerde ‘Freischütz’ met een ijzersterke cast
Het ensceneren van Webers beroemdste opera Der Freischütz (‘De scherpschutter’) uit 1821 is altijd lastig. Het duistere verhaal is verankerd in donkere wouden, spelonken en ravijnen maar een letterlijke weergave riekt toch teveel naar ‘ruisende bossen’ of erger nog ‘Blut und Boden’. -
PREMIUM
Luister mee Howard Shelley en Players smelten muzikaal samen
RECENSIE - Het Britse kwaliteitslabel Hyperion heeft ook een serie in huis die de klassieke pianoconcerten - zeg maar uit (globaal) de periode 1750-1820 - centraal stelt. -
PREMIUM
recensie Pracht en praal van Versailles schalt door de speakers
Op deze cd van Alpha vinden we een van de meest opvallende muziekstukken met een eigen historisch verhaal. Componist Jean-Baptiste Lully (1632-1687) dirigeerde zijn feestelijke Te Deum (‘U God’) zoals gebruikelijk met een stok en deed dat zo gedreven dat hij op een ongelukkige wijze met de metalen knop keihard op zijn voet stampte, gangreen opliep en daar enkele weken later aan overleed. Sindsdien hanteren dirigenten liever een stokje. Dat is een stuk lichter en eleganter. -
PREMIUM
recensie Vingeroefeningen en uitprobeersels van Bachs tweede zoon
Nu de Hongaarse klavierspeler Miklós Spányi (1962) bij deel 38 (!) aanbeland is van zijn complete registratie van de werken voor toetsinstrument stelt hij de eerste jeugdwerken van Bachs tweede zoon centraal. Dat betekent dat we Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788) kunnen volgen in zijn vroegste probeersels die hij onder de hoede van zijn grote vader Johann Sebastian aan het papier toevertrouwde. -
PREMIUM
recensie Kantorow, een echte pianoleeuw die ‘brult’ van muzikaliteit
Vader en zoon, samen op cd. Ook in de klassieke muziek komt het niet zo vaak voor. Op de recente release van het label BIS wordt echter terecht de focus gericht op vader en zoon Kantorow.
-
PREMIUM
Luister mee Niemand had zo'n bijzonder lijntje met Verdi als Bergonzi
Vijf jaar geleden overleed een van de grootste Italiaanse tenoren ooit: Carlo Bergonzi (1924-2014). Hij startte in 1948 als bariton, maar dat was geen succes. Na de overschakeling op het tenorvak stond hij al snel op grote operapodia als de Scala van Milaan (1953) en The Met in New York (1956). In The Big Apple speelde hij in dertig jaar tijd meer dan 300 keer hoofdrollen in opera’s van Verdi, Puccini en de veristische meesters. -
PREMIUM
Recensie Luisterrijk debuut smaakt verduveld lekker
Uitgerekend in de hel van 40 graden Celsius kwam ik hem vorige week weer tegen. De ‘duivelse’ cd Enfers (‘Hel’) van de Franse bariton Stéphane Degout uit 2018. Op de een of andere manier was die volkomen ten onrechte onder op de stapel terechtgekomen. Toch maar snel in de speler gestopt, want aan Degout mag geen enkele zangliefhebber voorbijgaan. -
PREMIUM
Bij Cimarosa wordt het nergens wereldschokkend
Het kan raar lopen in de muziekgeschiedenis. Indertijd vochten ze in Europa om de componist Domenico Cimarosa (1749-1801), terwijl Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) na zijn breuk met de aartsbisschop van Salzburg nergens een vaste aanstelling kon vinden.
