Hij dacht dat hij alleen wat moeite had om namen te onthouden. ,,Je hebt het zelf niet in de gaten", vertelt de 56-jarige Henk. ,,En eigenlijk is dat nog steeds zo. Je merkt het vooral aan je omgeving.'' Hij werkte als accountmanager bij een installatiebedrijf en zit sinds 5 maanden thuis. ,,Je weet op een gegeven moment wel dat er iets aan de hand is. Gaat naar de dokter. Uiteindelijk dan de diagnose, dat is heel moeilijk te accepteren.'' Hij zit nu in de ziektewet en rijdt twee keer per week zelf naar het Odensehuis in Wijchen. ,,Thuis zit je ook maar op de bank. Mijn vrouw is naar haar werk, onze kinderen wonen nog thuis maar werken ook. Voor hun is het ook moeilijk, en hier kan ik mijn verhaal delen.''

In het Odensehuis kunnen de deelnemers elkaar ontmoeten en meedoen aan activiteiten. Het huis was tot nu toe open op dinsdag en vrijdag, vanaf 15 november wil Peters ook op de woensdag opengaan. De behoefte is er, merkt ze. Tien patiënten bezoeken het Odensehuis wekelijks, en er zijn nog twee belangstellenden. Voorlopig is er plaats voor vijftien mensen. Peters heeft steun gehad van sponsors en heeft ook zelf geld in het Odensehuis gestopt. Maar de financiering op langere termijn is een gevoelig punt. ,,Samen met de Waalboog en de ZZG hebben we gesprekken gevoerd met de gemeenten Nijmegen, Wijchen en Druten. Het wordt nu meegenomen in het regionaal overleg. Ik zie wat het betekent voor de mensen. Ik heb moeten knokken om alles zo voor elkaar te krijgen en het draait nu al een half jaar puur op vrijwilligerswerk. Maar het komt goed, daar ga ik vanuit.''