Frau Dokter

Maar ik mag haar bij de voornaam noemen. Het eerste wat ze zei: ,,Heb je er zin in?”. Ik ken de procedure en het staat niet hoog op mijn wensenlijst van de week. Ik lag in de stoel en de elektrische boor schoot op turbosnelheid van links naar rechts en van onderen naar boven.

,,Hoe voelt het?” Eh, beetje natte rug gevoel. Dan de tang en vervolgens het zandstralen. Gelukkig met mentholsmaak. Aan haar ogen zag ik dat ze tevreden was over haar werk. Ik denk ik ook (…) Hup, direct door naar mijn favoriete tandarts Rob. Ah, het gangetje draagt niet meer zijn naam. Nieuwe stoel misschien? Ja, sinds vijf jaar.

Na het voorgerecht nu het hoofdmenu: een kies trekken en een tand vullen. Met een glimlach: ,,Was je bij Frau Dokter?” Ja, je moet het eens proberen. ,,Laatst gedaan, was genieten, not.”

Kennelijk waren de verdovingen in de aanbieding. ,,Ik neem geen enkel risico, dan maar spuitje meer”. De vulling was snel geplaatst en ondertussen spraken Rob en zijn assistente over van alles en nog wat, vaatwasser uitruimen, dat hij flauw gevallen was bij extractie verstandkies, het weer, dat een tandarts beter verdient dan een schilder (joh, écht waar).

Terwijl ik verder verdoofd raak, zegt Rob. ,,Ik ben even naar de garage (…)” Dan neem ik afscheid van een kies. Mijn gevoel zegt dat ik wel één keer per jaar een kies achterlaat. Dat is niet zo, maar het feit dat Robbie over implantaten begint, baart mij toch zorgen.

Een hechtinkje hier en daar, een letterlijk doekje voor het bloeden en het advies even rustig aan te doen. Dan begint Rob nog even over de implantaten. Twee stuks kosten circa 3.000 euro. Slik!

Ton Wiggers uit Terborg