Kaartspel

GastschrijversEn wie is er aan de beurt met geven? ,,Ik denk dat ik aan de beurt ben”, zegt Mark, mijn zwager. Zo begon op een zonnige dag ons kaartspel hartenjagen en tegelijkertijd ook onsgesprek over de uitslagen van de gemeenteraadverkiezingen.

Redactie 15-05-22, 14:17

Dus het is nu betalen, waarschuwde Mark onze druk pratende wederhelften. ,,Schiet maar op met geven, want we wachten op jou en deze keer wel goede kaarten geven.”

De toon was gezet en de gemeenteraadverkiezing was al snel het thema tijdens ons potje kaarten . ,,Let op wat je weggooit”, zei mijn mop. We zijn nog aan het kaarten, ‘maar dus… ze gaan nu onderzoeken hoe het komt dat er zo ’n lage opkomst is?’

Het helpt toch niet waar je op stemt, opperde ik. Maar jij moet wel opletten wat je weggooit, waarschuwde Mark nog maar eens.

,,Je kunt toch niks veranderen, want de oudjes in de gemeenteraad blijven tot zelfs na hun zeventigste nog plakken en houden zo de jongeren op een onverkiesbare plek. Dus hoezo keus genoeg waarop je kunt stemmen?”

We konden allemaal de politiek in gezien onze leeftijd, waarvan Mark met een eigen partij

Ja, op de oude mik, knikten we eensgezind. Het kaartspel vlotte al helemaal niet meer en daarom namen we nog maar eens een glaasje wijn.

Zo kwam ons kaartspel bijna stil te liggen totdat Mark zei: ,,Ik heb een doormars, dank jullie wel, want het was betalen. Opletten, zei ik toch.”

‘Oké’ was de conclusie. We moesten allemaal betalen, behalve Mark. We konden allemaal de politiek in gezien onze leeftijd, waarvan Mark met een eigen partij. Zo nu een kaartspelletje zwikken, opperde mijn mop, maar ik pas hiervoor.

Harrie Schöder uit Doetinchem