Het geheim van albasten echtpaar Van Londen uit Didam? Geven en nemen en veel liefde voor elkaar

Het echtpaar denkt geen seconde na. ,,Geven en nemen. En veel liefde voor elkaar.’’ De genegenheid straalt er vanaf bij de twee, die elkaar in het begin van de oorlog leren kennen in Sittard.

H.H. van Londen en H.J.J. van Londen-Rutten zijn een bijzonder stel. In de oorlog ontmoeten ze elkaar op de kermis in Sittard, waar oud-militair Herman als marechaussee wordt ingezet. In 1944, exact 75 jaar geleden, worden ze niet lang voor de bevrijding van Zuid-Nederland in de echt verbonden door een NSB-burgemeester.

Het is een bijzondere middag in dit gewone Didamse rijtjeshuis. Fotografen, cameramensen, journalisten, hoogwaardigheidsbekleders, iedereen valt binnen en wordt gastvrij onthaald door trotse kinderen (drie), kleinkinderen (vijf) en achterkleinkinderen (vier) van het albasten echtpaar. Want zo schijnt het te heten, als je zo lang in de echt bent verbonden.

Niemand weet hoe vaak een 75-jarig huwelijk voorkomt, ook kamerheer prof. dr. Daniël Wigboldus niet. Hij is er namens de koning en overhandigt een persoonlijke brief van Willem-Alexander. Maar dat het een zeldzaamheid is, zo’n langdurig huwelijk, staat vast. En zeker als je weet dat de twee, uiteraard met hulp van mantelzorgers, nog zelfstandig wonen.

Na binnenkomst vraagt de verslaggever: ,,Meneer Van Londen, hoe kwam u in de oorlog aan een Limburgs meisje?’’ De 101-jarige knikt begripvol en zegt: ,,Dat is een heel verhaal. Ik kom wel even naast je zitten, ik ben een beetje doof.’’

Wat volgt is een vlot lopend relaas over zijn leven als militair, zijn inzet als marechaussee voor de grensbewaking en zijn kortstondige loopbaan als mijnwerker. Na de oorlog gaat hij werken bij de belastingdienst. Eerst in Limburg, later in Amsterdam en Arnhem.

Als hij op zijn 57-ste met pensioen mag wil Herman graag terug naar zijn geboortedorp Didam. De legendarische wethouder Bertus Hageman zorgt voor een huisje waar het echtpaar, 44 jaar later, nog steeds woont.