-
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Het hoeft niet groots, als het maar waar is
Toen Peter Jansen, toenmalig hoofdredacteur van De Gelderlander, vroeg of ik het stokje van Sinan Can wilde overnemen, was de pandemie net begonnen en vond ik dat een uitstekend moment om mij eens werkelijk te verhouden tot de mensen van mijn stad en provincie, de mensen dicht om me heen. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Dat we hen zien als uitbuiters en gelukszoekers zegt alles over ons eigen verval
Ik zag hem van ver terwijl ik traag over een boulevard in Ankara liep, zoveel mogelijk in de schaduw van de bomen, want het was een hete dag. Hij was een jaar of 10, schat ik. Naast hem stond een steekkarretje met een gigantische zak, nog groter dan ikzelf en zeker groter dan hij, gevuld met vuil papier. -
PREMIUMColumn
Ik dacht altijd dat ik een vrij en modern Turkije wilde
Ik zit een tijdje in Ankara. Hoe langer ik hier ben, hoe meer het tot me doordringt dat ik niets van Turkije weet. En misschien nog wel minder begrijp. -
PREMIUMcolumn
Opgroeiend in een achterstandswijk vond ik kinderen het meest fascinerend. Ze zijn nooit kwartjes of dubbeltjes
‘Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje.’ -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
De onvoorwaardelijke liefde van J., haar held
Het is ‘Je moet een boek schrijven over mijn leven’ óf mensen klappen dicht, als ze weten dat ze in de krant komen. Zelfbewuste mensen zijn moeilijk te portretteren. Ik begrijp waarom schilders in vroegere tijden hun modellen dagen lieten poseren.
-
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Klarendallers zijn gevoelig voor respect. Ze hebben een sensor of je hen in hun waarde laat of dat je jezelf beter voelt dan zij
Het verhaal over Klarendal komt uitgerekend van iemand die sinds een jaar niet meer in Klarendal woont. ,,Ik trouwde ooit uit huis en kwam te wonen in Klarendal, bij de molen’’, vertelde ze. In haar ouderlijk huis had ze het niet fijn gehad. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Om bij je kracht te komen, heb je mensen nodig die in je geloven
Tijdens de opening van de internationale culturele manifestatie sonsbeek20-24 in de Eusebiuskerk kwam ik de Arnhemse burgemeester Marcouch tegen. Een prachtige tentoonstelling door heel de stad, Sonsbeek, de Buitenplaats, de Veluwe en het Kröller-Müller Museum. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Een kippenvelmoment tijdens een herdenking
Het zou tot polarisatie leiden. Dat is, uit monde van Rutte, het meest gehoorde argument tegen het tot nationale feestdag maken van 1 juli, de dag dat de slavernij werd afgeschaft.
-
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Het oude leven liet zich niet zomaar wegjagen
Ik zat op de hoek van de straat op een terras bij het kleine stationnetje. Er was lang verbouwd, betonnen bakken met bloemen, alles fris en nieuw, maar het oude leven liet zich niet zomaar wegjagen. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
We zijn vluchtelingenmoe en zelfs kinderen zien we niet als onschuldig maar als een soort ninja’s die uit zijn op ons geld
Als ik Oorlog zou zijn, zou ik erg tevreden zijn. Ik knak niet alleen de volwassenen, maar ook de volwassenen van de toekomst, de kinderen. Ik zou blij zijn dat een deel van de mensen die in vrede leeft niet vanuit vrede handelt, maar vanuit oorlog. -
PREMIUMColumn Nazmiye Oral
Bedreigen is een dwangmiddel geworden van de zogenaamde meerderheid om geluiden die hen niet bevallen de mond te snoeren
Ik werd gebeld voor een item op tv. Online bedreigingen die opiniemakers van Turkse komaf ontvangen, daar ging het over. Wat was mijn ervaring? -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Je neemt jezelf altijd mee, vergeet dat niet
Ineens dacht ik: ik heb mijn broertje al een paar weken niet gesproken. Dus ging ik hem verbolgen facetimen, klaar om hem een veeg uit de pan te geven waarom hij mij niet vaker belt (misschien wel hierom bedenk ik me nu). Er verscheen een man van halverwege dertig in beeld, met een baard van een paar weken met ook nog eens grijze plukken erdoorheen. Mijn broertje. -
PREMIUMColumn Nazmiye Oral
Je bent niet of/of, je bent en/en: anders zijn is de rode draad
Ik heb dus sinds een jaar een life coach. Eigenlijk denk ik dan aan mensen die niet weten wat ze doen en zichzelf duur verkopen. Want het is echt een moeilijk vak en iedereen noemt zichzelf maar coach. Net als dat iedereen tegenwoordig schrijver is. Maar goed, sinds een jaar heb ik er dus eentje, en wat voor een! OMG, zoals de jeugd tegenwoordig zegt.
-
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Niet alleen huidhonger, er is ook zielenhonger, ontdekte ik toen ik mijn collega’s eindelijk weer zag
Na ruim een jaar heb ik eindelijk mijn collega’s, mijn familie, in levende lijve kunnen zien. We waren vooral in contact via Zoom en werkten zoveel mogelijk vanuit huis. Extreem voorzichtig waren we het afgelopen jaren geweest omdat we, waar het kon, ook moesten kunnen blijven optreden. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Het leven van alledag is meer dan genoeg: ik zal Peter ontzettend missen
Peter. Ik kende de hoofdredacteur van De Gelderlander nog niet toen ik hem ruim een jaar geleden ontmoette bij Stan en Co. Hoe meer we met elkaar in gesprek raakten, hoe meer hij me verbaasde. Of eigenlijk moet ik zeggen, charmeerde. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Vrijheid is als gezondheid: we nemen het voor lief, tot het er niet meer is
De lounge van Hotel de Wereld is zo goed als origineel gebleven, de plek waar de overgave van de Duitsers en dus de bevrijding van Nederland werd bekrachtigd. Ook dit jaar zal daar weer het bevrijdingsvuur worden aangestoken. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Achter de schermen doen doula’s onmisbaar werk
Er zijn mooie dingen gemaakt in tijden van corona. Noodzakelijke gesprekken, een prachtboek van Mounir Samuel, met interviews over hoe we de wereld van morgen kunnen vormgeven. Of De fundamenten van Ramsey Nasr, vol poëtische zelfreflectie en wegwijzingen.
-
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Vijfendertig paar rode schoenen voor dit jaar vermoorde zeventig vrouwen
Afgelopen zaterdag hielden Yesim Candan, Stella Bergsma en Mick Johan op de Dam een indrukwekkend protest tegen femicide. Geïnspireerd op het werk van de Turkse kunstenaar Vahit Tuna die 440 paar hakken liet plaatsen tegen een gebouw in Istanboel. Vijfendertig paar rode schoenen voor dit jaar vermoorde zeventig vrouwen. -
PREMIUMColumn Nazmiye Oral
Onze wapens waren gelijkwaardig, maar nu liet mijn moeder een atoombom vallen
Ik had onlangs een interview over ‘Het gesprek dat je leven veranderde’ en had lang nodig om te kiezen. Ik heb er een leven over gedaan om te durven spreken. De makkelijke gesprekken gingen wel natuurlijk. Maar de dingen die er toe doen, dat was een ander verhaal. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Een individu hoeft geen rekenschap af te leggen aan een groep
Vandaag sta ik coronaproof te demonstreren op het Malieveld tegen het besluit van president Erdogan om zonder parlementaire inspraak (!) uit de Istanbul Conventie te stappen: een internationaal verdrag dat fundamentele garantie biedt aan vrouwen en lhbt’ers op het gebied van mensenrechten omdat het verschillende vormen van huiselijk geweld (fysiek, seksueel, psychologisch of economisch) als misdaad behandelt.
-
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Ik heb mijn dochters opgevoed naar het devies van mijn vader, in dit land van zogenaamde vrijheid en veiligheid
Op mijn 14de sprong ik enthousiast boven op mijn vader en 4-jarig zusje om mee te doen met hun stoeipartij. Mijn vader stopte abrupt en zei: je bent hier nu te oud voor. Daarna begonnen zijn lessen in zelfverdediging. Opbloeien en de wereld ingaan betekende in gevaar zijn, wist hij. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Ik vind het ergste aan Mark Rutte dat hij op een eend lijkt: alles lijkt van hem af te glijden
Op de Belgische set heb ik tussen de opnamen door de verkiezingsuitslagen gevolgd. Ik moest echt twee keer knipperen toen ik de uitslag zag achter het logo van de VVD. Het scheelt dat ik geen adept ben van complottheoriegoeroe Willem Engel, anders had ik gedacht dat er inderdaad, zoals hij beweert, fraude was gepleegd. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Geloven we er nog in? Gaan we stemmen op een partij die het echt helemaal anders gaat doen en komt het dan allemaal goed?
As we speak zou ik eigenlijk in de trein moeten zitten naar België voor opnames de volgende dag. Maar er was een aanrijding tussen Oss en Den Bosch. Dus ik ben de trein weer uitgestapt en met een zwaar ademende Boele de hond naast me op de bank (ze slaapt), zit ik dit te tikken en denk ik aan de aanrijding. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Ik zie mijzelf. 21, ruzie met mijn moeder: wat wil je? Ik wil studeren, op mijzelf wonen
Geboren worden, is ontvangen worden. Als oudere zus, voorganger in de strijd voor een eigen leven, en in naam van mijn moeder, voorganger in het maken van ruimte voor dat eigen leven, dit stuk uit onze voorstelling Niet Meer Zonder Jou, voor mijn zusje Lale Gül, haar ouders en alle anderen zoals zij.
-
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Zalig is een woord dat ik tegenwoordig veel gebruik
Al maanden reis ik tussen België en Nederland, leef op filmsets en verblijf in hotels. In het begin was dat eenzaam en soms eng. Tegenwoordig is het mijn eigen intieme universum. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Hoe graag deze figuren ook redders willen zijn, in wezen zijn het ordinaire jagers op zoek naar prooi om te kunnen misbruiken
Grote dank aan Charisa Chotoe en schrijver/opiniemaker Tofik Dibi die afgelopen week de discussie over de ongelofelijk agressieve en levensverwoestende praktijken van haatvloggers hebben geopend. Zoals Youness O., die op YouTube uitlegt hoe je kunt weten of een meisje maagd is. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Ik heb niets te klagen, ben nooit gediscrimineerd en ben een geslaagd exemplaar van een biculturele medeburger
Terwijl de sneeuw bij elke stap onder mijn laarzen knarst en ik mijn best doe niet uit te glijden, merk ik dat het eigenlijk een mooie metafoor is voor hoe ik me voel op dit moment. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Boele is simpel en eerlijk, net een kind eigenlijk: ze wil alleen maar voelen dat ze een goede hond is
Het is heerlijk om terug te zijn in plaats van dat doodstil in foetushouding in een pikdonkere kamer je ogen uit je hoofd gedrukt worden, terwijl je niet weet of je de kracht hebt om op tijd de wc-pot te halen omdat je maag aan het spasmen is voor weer een projectiel-actie. Migraine. Afijn, tot zover het nieuws van afgelopen week. -
PREMIUMcolumn Nazmiye Oral
Het zijn vooral vrouwen die zeggen dat ik wel wat mag dimmen
Daar gaan we weer. De foto’s naast deze column in de krant. Waarom vijf? Ik zal wel heel vol zijn van mijzelf. Of waarschijnlijk kon ik niet kiezen en wilde ze allemaal geplaatst. Een lezer mailde zelfs dat ze mijn columns voorheen altijd oversloeg, vanwege die rits foto’s, (maar vanaf nu gaat ze me lezen, waarvoor dank!).
-
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Het verschuiven van de politieke ethiek, de onaanraakbaarheid van het kabinet Rutte-nummer zoveel, dat is onbestaanbaar
Het is onbestaanbaar, zei de advocaat van de gedupeerden van de toeslagenaffaire tijdens een uitzending van Jinek, dat de rest van het kabinet geen consequenties verbindt aan deze hele affaire. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Over rampen gesproken: wie had ooit gedacht dat Amerika zo in verval zou raken?
Ook dit jaar is het me niet gelukt met oud en nieuw mijn huis eindelijk op te ruimen zoals ik al jaren wil. Al het overbodige weg, alles netjes georganiseerd, alles op z’n plek. Vroeger dacht ik dat ik mislukt was als mens zolang het bovenstaande mij niet gelukt was. Maar goed, ik vergeef mijzelf. -
PREMIUMcolumn nazmiye oral
Ik had mijzelf nooit toestemming gegeven mijn vader ten volle lief te hebben
Ik aarzelde, bang dat ik haar pijn zou doen, maar toen vertelde ik mijn moeder toch dat ik laatst mijn overleden vader in een meditatie heb gezien. Ze moest meteen huilen en moedigde me aan door te gaan.