Stemmen voor de polder? Houd toch op

Dus zeker omdat het deze week in de nachten weer aardig vriest en er een dun ijslaagje is, doe ik het toch: de waterschapsverkiezingen interesseren mij geen donder. Ik mijd ze en snap voor 99,9 procent dat u als lezer dat ook doet. Zinloze stembusgang.

Voor de goede orde: niet dat het waterschap een zinloze club is hoor. Integendeel! Water is een van de grootste uitdagingen in dit land. Mooie organisatie zelfs, ik noem het nog graag liefkozend ‘de polder’. In de beginjaren van mijn carrière volgde ik het Polderdistrict Betuwe - ik woon een stukje oostelijker - heel graag.

Dat was een soort toneelstukje: de vrijdagochtendvergadering van het bestuur in het Ambtshuis in Elst. Historische vergaderzaal met oude, wijze heren - ja en één dame, uit Gendt - die heel veel weet hadden van natte versus droge agrarische percelen, waterpeil in A-, B- en C-sloten en het soort gras dat tegen de dijkhelling stond.

Het bolknaksigaartje én een glaasje jonkie ontbraken, dat zal nét verbannen zijn. Er zat een dijkgraaf: aardige man die echter niks te vertellen leek te hebben. Er zat een secretaris - type Arthur Docters van Leeuwen - die het geheel voor het zeggen leek te hebben.

En de verkozen bestuurders: die vonden het best. De organisatie runde de boel en dat ging goed. Net zoals nu: het waterschap loert naar de dijken, maakt het rioolwater schoon, houdt het slootwater op peil.

Gewoon een uitvoeringstaak, net zoals Rijkswaterstaat de snelwegen asfalteert en rivieren uitdiept. Onzin om daar politieke standpunten op los te laten. Nou vooruit, omdat ik een nette meneer ben, fluister ik het louter: houd toch op met die onzinnige polderverkiezingen.