Even voelt het deze maandagavond alsof er wereldsterren naar de Nijmeegse ijsbaan Triavium komen. Trappelend van de zenuwen en onder belangstelling van vele media wachten vele in het oranje gehulde mannen en vrouwen buiten op hun familieleden en vrienden die gehuldigd gaan worden: de mannen van het Nederlands bandyteam, dat afgelopen weekend wereldkampioen is geworden in het Chinese Harbin. 

En dan, even na 17.30 uur, komt daar een bus de hoek om met de sporthelden erin. Het trappelen van ongeduld verandert in keihard juichen.  Vol emotie en soms huilend van geluk vallen de oranje mannen van het team hun joelende familieleden in de armen. 

Het is ook een prestatie van wereldformaat: het team, met vooral spelers uit Nijmegen, versloeg iedereen in de B-divisie en werd wereldkampioen. Daardoor mogen ze komend jaar in de A-klasse spelen tegen landen in Scandinavië en Rusland, waar competitie wordt gespeeld op hoog niveau voor tienduizenden mensen. Terwijl in Nederland het merendeel de sport - een soort ijshockey maar dan met een bal - niet eens kent. ,,We voelden ons echte beroemdheden in China. Mensen vroegen om handtekeningen en wilden op de foto. Ik hoop dat door alle aandacht van nu bandy ook in Nederland groter wordt. Vooral bij de jeugd’’, zegt speler Joris Vriezen (20). 

Slechts zo'n 100 mensen doen in Nederland aan bandy. Met 65 tot 70 leden kent Nijmegen de meest actieve club. De helft bestaat er uit jeugdleden. ,,Van oudsher is de sport hier al populair. Vaak zie je vaders, waarvan de zoon het ook weer gaat doen. Iedereen van de club hoopt nu heel erg dat de sport gaat opbloeien’’, zegt de kersverse kampioen David van Alst (30). 

Op de ijsbaan horen de mannen lovende woorden van burgemeester Bruls en sportwethouder Renske Helmer. ,,De Olympische Spelen zijn nog niet begonnen, maar het voelt alsof de eerste gouden medaille al binnen is. Wat een ongelooflijke prestatie’’, zegt Bruls in zijn speech. 

Voor het juichende publiek showen de spelers op het ijs hun kunsten. Uiteraard met hun grote, gouden beker in de hand. Dat ze komend jaar in de A-klasse mogen spelen is vooral een mooie eer. Op soortgelijk succes rekenen ze daar niet. Maar voor nu overheerst vooral een gevoel van trots. Nick Verbruggen (34): ,,Het voelt gewoon nog onwerkelijk. De hele week zat zo vol en we zaten er zo lekker in. Ik ben helemaal onder de indruk van alle ervaringen.’’