Met 15 scholieren zetten we vanmorgen koers richting het Duitse Geldern, een ritje van een uur vanaf Nijmegen. 

,,Gib Gas - Ich will Spaß’’, zegt docente Annette Heym, vrij naar de titel van een komische Duitse muziekfilm uit de jaren 80. De toon is gezet. Als onderdeel van het project 'Nachbarsprache & buurcultuur' van de Radboud Universiteit, gaan de leerlingen Duits van havo en vwo-4 van de Nijmeegse school voor het tweede jaar op rij op 'schoolreisje'. 

Het project, onder aanvoering van RU-hoogleraar Duitse Taal en Cultuur Paul Sars, heeft als doel om de interesse van scholieren uit beide landen in elkaars taal en cultuur te stimuleren. Het directe contact zou ze daarnaast moeten voorbereiden 'op een grensoverschrijdende toekomst'.

Een beetje timide komen de Nijmeegse scholieren het Lise-Meitner-Gymnasium binnen, en lopen gedwee de aula van de school in. Maar al bij de aftrap van het programma - speeddaten - breekt het ijs. In een paar minuten moeten de kids zich aan elkaar voorstellen; de Nederlanders in het Duits, en de Duitsers in het Nederlands. Want, op de Duitse school wordt sinds twee jaar Nederlands gegeven, zegt leraar Knut Lipke, die onze taal zelf vloeiend beheerst. 

,,Het is belangrijk, omdat wij buren zijn. En de belangstelling is groot; we hebben nu 18 leerlingen, en velen van hen willen in Nederland of Vlaanderen gaan studeren.’’

Het thema van vandaag is 'Feestdagen'. In gemengde groepjes bespreken de scholieren, ook nu in elkaars taal, de overeenkomsten en verschillen tussen de viering ervan in Nederland en Duitsland. Van Pasen en carnaval tot Kerstmis en verjaardagen, alles komt aan bod. Aan de Sinterklaas-tafel vraagt één van de Nederlandse jongens of ze in Duitsland van onze zwartepietendiscussie hebben gehoord. Er wordt 'nee' geschud, waarop hij z'n best doet het uit te leggen: ,,Sommige mensen vinden het rassismus.’’

Naast de feestdagen, worden ook de duur van de lessen, het onderwijssysteem, en de lengte van de schooldagen besproken. Meestal in de taal van de anderen, al komt dat niet altijd uit de verf. Als een Nederlands meisje aan een Duitse jongen vraagt of hij begrepen heeft wat er zojuist in het Nederlands gezegd is, zegt hij: ,,Ein bißchen.’’