Giselle Schellekens: Ik voel me voor het eerst geworteld

,,Als kind woonde ik lang in Nairobi. Mijn vader was onderwijskundige en deed projecten in ontwikkelingslanden. Ik zat dagelijks in een mooie bus naar school, met een mooi uniform, en zag buiten andere kinderen lopen met afgetrapte schoenen en oude kleren. In het laatste jaar in Kenia hebben we heftige dingen meegemaakt: de aanslag op de Amerikaanse ambassade, de eerste escalatie na de verkiezingen en verkrachtingen op straat. Een buurvrouw vroeg ons om hulp omdat er in haar huis geschoten werd. Veiligheid is niet overal vanzelfsprekend.

,,Op mijn 15de kwamen we in Nijmegen wonen. Ik voelde me hier niet meteen op mijn plek. Op het Canisius College moest ik een toelatingstest doen met vragen over de gemiddelde lengte van de Nederlandse man. Die wist ik niet. Ik ging naar het vmbo, waar ik meteen bleef zitten. Later op het mbo had ik moeite me te motiveren. Ik kreeg een studiebeurs van stichting De Beide Weeshuizen voor jongeren in nood. Daarmee kon ik verkort het mbo doen. Mijn eerste salaris heb ik aan de stichting overgemaakt, met een handgeschreven bedankbrief.

,,Na de HAN en een master op de Radboud Universiteit ben ik aan de slag gegaan bij SPARK, een organisatie die jongeren in fragiele gebieden steunt bij onderwijs en ondernemerschap. Daarvoor reis ik veel naar het Midden-Oosten. We kunnen 8.000 beurzen toekennen, maar er zijn veel meer aanmeldingen. De stichting zit in Amsterdam en daarom verhuis ik naar Utrecht. Ik stop als raadslid. Met mijn ervaring als voorzitter van de medezeggenschapsraad van de HAN kwam ik bij de PvdA terecht. Eerst als bestuurslid, later als raadslid. Toen pas hoorde ik dat mijn opa Jacques de Leeuw 25 jaar fractievoorzitter was van de KVP.

,,Ik ben verliefd geworden op Nijmegen, met al die lieve mensen. Ik kom zeker terug. Ik voel me voor het eerst geworteld.’’