,,Ik heb geen echte herinnering aan hem, alleen het beeld van een jongeman in een gouden lijstje’’, zegt Jenereaux. ,,Als er al een herinnering is, dan is dat het geluid van mijn moeder die 's nachts lag te huilen.’’ Jenereaux werd een half jaar geboren nadat haar vader als infanterist naar Europa werd gezonden. Hij raakte gewond in Normandië, maar sneuvelde uiteindelijk in de laatste fase van het enorme Rijnlandoffensief vanuit Nederland Duitsland in.

Ze hoorde weinig over haar vader, bezocht vanwege geldgebrek nooit zijn graf, maar leerde later dat hij bepaald geen lafaard was geweest. Toen de jonge sergeant (32) onder een Duits spervuur zijn gewonde majoor wilde redden, werd hij zelf geraakt. Zijn lichaam ving vervolgens de granaatscherven op die zijn maat anders zouden hebben gedood. Bij dezelfde slag werd niet alleen Jenereaux' vader, maar ook haar oom Ralph gedood. Ook hij ligt in Groesbeek begraven.

Nadat ze het graf van haar vader heeft omarmt en hem huilend haar liefde heeft betuigd, straalt ze. ,,Ik zweef’’, zegt ze een paar keer achter elkaar. ,,Wat een overweldigend geluk.’’

Na het weekend bezoekt Jenereaux de precieze plek waar haar vader viel. ,,Maar dan ben ik zeker minder emotioneel. Hier ís hij echt.’’