Noodopvang Overasselt: een mooie plek die voelt als een gevangenis

@Japie lamers, jouw gastvrijheid is beneden alle peil, hoe durf je tegen deze mensen. Hopelijk komen de Russen ons niet bevrijden, maar als dit wel gaat gebeuren zal je denk ik wel anders piepen.

Duidelijk verhaal. Als de gemeente hierin weigeachtig is geweest zou je denken dat ze vooraf bewust zijn geweest van summiere omstandigheden. Ik ken het persoonlijk niet maar het lijkt mij een soort padvinders kampeer plek, zomerkamp, tja. Natuurlijk is het zo dat hier geen raketten op neervallen en dat ze veilig zijn, en de één zal het prachtig vinden,en de ander vind het helemaal niks. De kinderen zijn hier vaak wat makkelijker in, en spelen er lustig op los.

Zo is het niet gegaan, @Martin Reekers. Door de krant was mij gevraagd vluchtverhalen van Oekraïners op te tekenen. Hoofdpersoon Julia uit het verhaal kwam ik tegen dankzij haar FB-oproep: ze had een koffer nodig. Ik bracht haar twee koffers en noteerde haar vluchtverhaal. Van de krant kwam een aanvullend verzoek om een reportage te maken over deze opvang. De gemeente weigerde toegang. Hé, wat is hier aan de hand, vroeg de journalist zich af. En zo is het gekomen.

Als ik voor oorlogsgeweld huis en haard zou moeten achterlaten en naar een ander land zou moet vluchten, zou ik me in geen enkele opvang happy voelen. Of dat een luxe, middelmatig of noodopvang zou zijn. Misschien zou het handiger zijn geweest samen met de gemeente Heumen naar oplossingen te zoeken, zonder direct allerlei media kanalen in te schakelen.

Katja Jelisejeva: Hoi Rob! Ik heb wat reacties op het artikel gelezen. Die deden me pijn. Wij klagen niet. Veel mensen weten niet hoe dat is, weggerukt zijn van je eigen plek, je leven op de rails proberen te houden, werk zoeken waarvoor je niet hebt geleerd en door proberen te leven zonder achterom te kijken. Sterker nog, we zijn heel dankbaar dat we welkom waren. We eisen niets, we hebben alleen verteld onder welke omstandigheden we leven. Die zou ik anderen niet toewensen.(((((