‘Zwakbegaafde’ Simon (12) fleurt helemaal op in het reguliere onderwijs

Als Simon, jongste zoon van Saul Frelink en Susan van Es, voor het eerst naar kinderdagverblijf Primo in Nijmegen gaat, wil hij zijn moeder niet loslaten. ,,Ik weet nog dat ik heel verdrietig was als mama wegging. Ik wilde alleen maar dicht bij haar zijn’’, vertelt hij. Als hij zich na weken wennen nog steeds onder een struik verbergt tijdens het buitenspelen en geen contact maakt met andere kinderen, wordt hij onderzocht door de kinderpsycholoog van Karakter.

Diagnose: een ontwikkelingsachterstand en gebrekkige emotionele weerbaarheid. Daarbij een laag IQ. Indicatie: speciaal onderwijs, cluster 3 (zeer moeilijk lerend).

Simon over die tijd: ,,Ik verschilde van de andere kinderen. Ik wilde niks doen. De juf was streng en ik voelde me daar niet veilig.’’ Besloten wordt hem over te plaatsen naar De Toverbal, een speciale voorbereidende groep. ,,Daar voelde ik me meteen beter. De kinderen leken meer op mij.’’

Op De Toverbal volgt meer onderzoek. In zijn dossier staat dat hij een ‘dysthyme stoornis’ heeft, een vlakke, sombere stemming die lang aanhoudt, en er is sprake van een depressie.

Als hij 4 wordt, gaat hij naar De Windroos, een school voor speciaal onderwijs. Simon: ,,Daar voelde ik me net zo veilig als op De Toverbal. Alleen waren er wel kinderen die snel boos werden en daar kan ik niet zo goed tegen.’’ Hij heeft moeite om weer aan school te wennen na vakanties; toch behoort Simon al snel tot de besten van de klas.

,,Gedurende die jaren, naarmate hij zich veiliger voelde, ging het steeds beter met Simon’’, vertelt Susan. ,,Hij aardde goed en maakte de Citotoetsen steeds beter. Zijn advies was uiteindelijk vmbo-t. Iemand opperde dat de Jorismavo iets voor hem was.’’ De meeste leerlingen van De Windroos gaan naar Pro-onderwijs of doen vmbo-kader. Simon vindt het leuk om te leren. De diagnose ‘zwakbegaafd’ is inmiddels uit zijn dossier gehaald.

Helemaal alleen gaat Simon in september naar zijn reguliere school voor voortgezet onderwijs. ,,Dat was voor ons heel spannend’’, vertelt moeder Susan. ,,De eerste week kwam hij in tranen thuis omdat hij iets technisch moest doen wat hij niet snapte, maar daarna is het goed gegaan.’’ Simon zelf is overtuigd van zijn keuze en kan dat goed overbrengen. ,,Ik hou niet van drukte en dit is een kleine school. We hebben maar drie eerste klassen en het gebouw is klein zodat ik snel kon wennen.’’

Op de eerste dag was hij zelfs niet bang. ,,Ik had me voorgenomen om niet op de angst te letten. Ik lette in plaats daarvan op wat er in de klas gezegd werd. Ik luisterde bijvoorbeeld naar wat de hobby’s waren van andere kinderen. Ik wilde graag dat ze me niet vervelend vonden. Ik wil altijd een fijne sfeer brengen in de klas, dat had ik ook al op De Windroos. Toen was ik vaak mediator op het schoolplein, om ruzies op te lossen.’’

Desgevraagd heeft Simon heel wat tips voor kinderen die in hun eentje naar een nieuwe school moeten. ,,Probeer snel contact te maken met je klasgenoten. Ga met ze praten, geef complimenten. Probeer niet verlegen te zijn. Ik heb me bijvoorbeeld ook steeds voorgesteld aan nieuwe docenten. Zo kun je er zelf ook vast aan wennen. Als er iets is, kun je naar je mentor of naar je ouders. En meteen huiswerk maken en leren. Wat niet werkt is pas op de laatste dag leren.’’

Simon is helemaal opgefleurd op de Jorismavo, volgens Susan. ,,Hij had geen enkele onvoldoende op zijn eerste rapport. Zo zie je maar dat het alle kanten op kan na zo’n vroege diagnose.’’ Simon is trots op zichzelf. ,,Ik vind het knap van mezelf dat ik opener ben geworden. Het is fijn dat ik mezelf heb veranderd. Ik heb niet zo’n leuke tijd gehad vroeger. Ik was vaak verdrietig. Ik heb het wel verdiend dat ik nu zo leuk zit, vind ik.’’