Om te beginnen: is het niet een beetje overdreven om het leven in de Tweede Wereldoorlog te vergelijken met het leven in de coronacrisis? 
,,In bepaalde opzichten gaat die vergelijking natuurlijk mank. De gruwelijkheid van de oorlog en van de holocaust in het bijzonder, is met niets te vergelijken. Oorlog is wat mensen elkaar aandoen. Nu komt de spreekwoordelijke vijand van buiten de mens.

,,Toch begon ik parallellen te zien. Dat begon met het sluiten van de scholen. Je hoorde mensen zeggen: dat is nog nooit gebeurd in Nederland. Jawel hoor. Vanaf september 1944, toen Nijmegen frontstad werd en de regio Arnhem werd geëvacueerd, was er daar geen school. Later dat jaar, in de Hongerwinter, sloten vrijwel alle scholen in Holland. Pas in maart, april 1945 begon dat langzaamaan weer. 

,,Er zijn meer overeenkomsten. De sociale ontreddering, onzekerheid en machteloosheid die er nu in zekere zin ook is. De onderlinge contacten die anders worden omdat mensen elkaar soms niet kunnen opzoeken. Cafés, winkels, fabrieken en kantoren die op slot gaan, mensen die thuis komen te zitten. Net als in september ’44 moeten we nu improviseren, de samenleving per direct anders inrichten. En net als toen, en voor het eerst sinds toen, krijgen we te maken met van bovenaf opgelegde beperkingen. Die ons dagelijks leven, onze dagelijkse routine, ingrijpend veranderen.”