Dertien onbekende slachtoffers

De Duitsers pakten toen willekeurig stakende arbeiders op en executeerden er velen om een voorbeeld te stellen. Sommigen, zoals de Nijmegenaren Toon Fredericks en de gebroeders Van de Veer, verdwenen van de aardbodem.

Het Nijmeegs drietal werd op 30 april 1943 gearresteerd en ergens in Delden bij Hengelo in het geheim gedood. Nog steeds hoopt een zus van de broers Van de Veer dat hun resten ooit gevonden worden. Ze heeft dna afgestaan voor een match. Ze wil dat ze ooit een herkenbaar graf krijgen en blijft de verhalen over hun inzet delen.

Bombardement
Verdwenen in het niets zijn ook veel slachtoffers van het bombardement van 22 februari 1944 op Nijmegen. Sommige familieleden zochten destijds wekenlang tevergeefs tussen het puin om maar iets van hen terug te vinden. Zelfs volgden ze in de jaren 80 bij bouwprojecten in de binnenstad het werk nauwgezet. Ze hoopten dat alsnog resten van bijvoorbeeld hun omgekomen moeder en broertjes gevonden zouden worden. Helaas...

Maar van hen zijn er tenminste nog bidprentjes en verhalen over hun betekenis. Voor een dertiental slachtoffers van het bombardement heeft zich echter nooit iemand gemeld. Ze zijn als onbekenden begraven. Het gaat om een tiental vrouwen met een geschatte leeftijd van 30, soms 40 jaar, een man van naar schatting 25, een jongen van circa 12 jaar en een onbekend meisje van 4 à 5 jaar. Miste werkelijk niemand hen? Heeft nooit iemand geroepen: 'waar ben je?' Onvoorstelbaar toch?