Dit doet een Formule 1 race met het lichaam van een coureur

Hoewel er al zeventig edities van het F1 Wereld Kampioenschap zijn geweest en ondanks een alsmaar toenemende ontwikkeling in de autotechniek, focussen we altijd nog op de coureurs. F1-coureurs verdienen inderdaad de nodige waardering omdat ze hun lichaam onderwerpen aan één van de meest extreme omstandigheden in sport.

Constante fysieke stress is ook gerelateerd aan een andere stressfactor, namelijk spiervermoeidheid, wat een negatief effect heeft op de prestatie tijdens toekomstige races. Daarbij ervaren coureurs ook cardiovasculaire stress omdat hun hart tijdens een race constant klopt met een capaciteit van 90%. Dit komt niet alleen door de hitte en de fysieke inspanning, maar ook door de daadwerkelijke snelheid. Onderzoekers laten zien dat de hartslag van een coureur op hoge snelheden proportioneel toeneemt met de gemiddelde snelheid van hun voertuig.

We weten nog niet precies welke andere factoren leiden tot deze hartslag verhoging, maar een daarvan is zeker onze achtste stressfactor: mentale stress. Vanaf het moment dat F1-coureurs achter het stuur plaatsnemen laat hun lichaam een typische stressreactie zien die aan kan houden tot wel een uur na afloop van de race. Dit zag men eerst in de jaren ’70, toen onderzoekers vonden dat de adrenaline- en andere hormoonlevels in typische stressexperimenten erg leken op die van autocoureurs vlak na een race.

Wat hebben F1-coureurs dat anderen niet hebben? Hoewel coureurs enkel achter het stuur zitten en ondanks de stressfactoren die ze ervaren, hebben F1-coureurs dankzij de fysieke uitdagingen een uitstekende fysieke conditie. Ze blijken zelfs net zo fit als top-atleten in andere, meer traditionele, sporten als hardlopen of fietsen.

Daarnaast hebben race-simulaties laten zien dat professionele autocoureurs, zoals je zou verwachten, beter zijn dan non-racers op meerdere criteria: hogere gemiddelde snelheid, snellere rondetijden en hogere snelheid door bochten. Interessant genoeg hebben eye-trackingsstudies gevonden dat racende en niet-racende autorijders andere oogbewegingen maken. Niet-racers volgen objecten met hun ogen tijdens het rijden, terwijl racers hun ogen stabiel houden en over het algemeen objecten volgen door hun hoofd te draaien naar de richting waar ze naartoe willen gaan.

Studies die gebruik maken van functionele magnetische resonantiebeeldvorming (fMRI) hebben laten zien dat verscheidene hersengebieden betrokken zijn bij de handelingen tijdens het autorijden. Deze gebieden zijn over het algemeen hetzelfde tussen F1-coureurs en de gemiddelde autobestuurder, omdat beide dezelfde cognitieve vaardigheden moeten gebruiken: zicht, sensomotorische vaardigheden, ruimtelijke navigatie, ga zo maar door. Onderzoekers vonden echter dat veel van deze gebieden actiever zijn in F1-coureurs, wat mogelijk hun expertise op het gebied van rijden reflecteert.

Nu we zoveel meer weten over de F1-coureur, kunnen we dan ook voorspellen wie de volgende winnaar wordt? Zal de huidige kampioen, Lewis Hamilton, met behulp van zijn Mercedes-squad de meest succesvolle coureur ooit worden? Vindt Sebastian Vettel een manier om Ferrari’s voormalige hegemonie te herstellen? Of gaat Max Verstappen zijn lot achterna en wordt hij de eerste Nederlandse wereldkampioen? Zulke voorspellingen kunnen we nog niet doen. Laten we tot die tijd genieten van wat het 71e WK ons laat zien en dan krijgen we vanzelf antwoord.