Jurriaan Gerritz met zijn zoon voor hun huis. © Gerard Verschooten

‘Ik zie het als mijn taak dit huis te koesteren’

Het mooiste huisIn de serie Het mooiste huis van Nijmegen dit keer een kijkje bij Jurriaan Gerritz, bewoner van de Sint Annastraat 175.

Claudia Fitsch 17-08-19, 12:12 Laatste update: 11:24

'Het mooiste huis'
Historische vereniging Numaga en De Gelderlander zoeken ‘Het mooiste huis van Nijmegen’. Iedereen kan hiervoor tot eind augustus een bewoond pand nomineren. In deze rubriek vertellen bewoners over hun - soms door anderen - genomineerde huizen.
Nomineer een huis voor 'Het mooiste huis van Nijmegen'. Stuur een mail met jouw naam, het adres van het huis, een foto van de voorzijde van het huis en een motivatie van maximaal honderd woorden naar: mooistehuisvannijmegen@numaga.nl. Andere afleveringen lezen? Klik hier.

,,Dit huis, uit 1910, is van een ongelooflijke schoonheid, met een mix van stijlen. Alle originele elementen zijn bewaard en door de vorige bewoner prachtig gerestaureerd. Zelfs de tuin is oorspronkelijk. Als je langs dit pand fietst, valt het nauwelijks op. De gevel, met blauwe natuursteen en sobere ornamentiek, is ingetogen: Hollandse Jugendstil. Het torentje bovenin lijkt laag, maar van binnen is het twee keer zo hoog.

,,Binnen valt je de ruime hal met de fraaie trap op. Een beetje Engelse landhuisstijl. Daar fungeert de hal als leefruimte. Wij gebruiken hem ook als zodanig. Soms eten we hier met een heleboel mensen. En prachtig, die lichtkoepel met glas in lood op het dak. Ook bijzonder.

,,Tijdens de Vierdaagse stond er plotseling een mevrouw aan de deur. Ze was de kleindochter van de man die dit huis bouwde voor zichzelf, één van de gebroeders Haspels. Dat waren toonaangevende ontwerpers en bouwers die een flink stempel hebben gedrukt op de Nijmeegse singels. We hebben een foto van haar gemaakt op de trap. Ze gaat ons een keer meer vertellen over het huis.’’

De trappenhal met lichtkoepel in glas-in-lood. © Gerard Verschooten

,,In het interieur zie je de Arts and Crafts-beweging terug, die kunst en ambachtelijk handwerk met elkaar verbindt. Beschildering van muren en de plafonds. Glas-in-loodramen met details van bloemen, bijen... Ik blijf nog steeds dingen ontdekken. Zo vond ik achter een paneel een gehoute lambrisering. Met die techniek werd een duurdere houtsoort op een goedkope plaat geschilderd. En ik ontdekte een plek waar een haard had gestaan.

,,Het is een familiehuis. We zouden na de koop, drie jaar geleden, hierheen verhuizen, toen mijn schoonvader viel. We hebben het huis aangepast, zodat hij hier gelijkvloers kon wonen. Wij zitten een paar deuren verderop, maar we gebruiken dit pand ook. Het is heerlijk om hier te zijn met vrienden, of alleen, zonder de hectiek van het gezinsleven. Of om met mensen bij elkaar te komen voor etentjes of feestjes.

,,Boven wonen enkele vrienden en is er een praktijkruimte. Mijn vader, kunstschilder, gebruikt het huis als expositieruimte. De bedoeling is dat we hier over een poos zelf intrekken. Ik zie het als mijn taak dit huis te koesteren en er zinvol gebruik van te maken.”