,,Het lijkt erop dat iemand met beperkte kennis van schrift aan de slag is geweest'', zegt Peter van den Broeke, archeoloog van de gemeente Nijmegen. ,,We vermoeden dat het een pseudo-schrift is. Iets wat op schrift lijkt maar het niet is. Zoals eeuwen geleden apothekers om indruk te maken Latijnse teksten op hun kruidenpotten zetten die vaak niet klopten. Daar komt het woord 'potjeslatijn' vandaan. Dit zou prehistorisch potjeslatijn kunnen zijn.''

Als dat klopt, is het potje een buitengewone curiositeit. Daarnaast toont het gevonden voorwerp aan dat mensen uit deze regio in de ijzertijd behoorlijk ver reisden of contacten hadden over grote afstanden.  Daardoor wisten ze in elk geval van het bestaan van schrift en het had kennelijk status.

Het potje uit de ijzertijd is in 2011 toevallig gevonden tijdens de opgraving van een grafveld uit de vroege middeleeuwen in het Lentseveld. Het lag in een afvalkuil  van een eenvoudig boerenhuishouden. Pas nadat de scherven waren gewassen, werd duidelijk dat dit een bijzonderheid is.

Vervolgens heeft het onderzoek lang geduurd. Met de C14 methode is de ouderdom vastgesteld, analyse van de klei wees uit dat het uit de regio kwam en ook is aangetoond dat de inscripties gelijk met het maken erin zijn gezet. ,,We weten zeker dat ze niet later zijn toegevoegd'', zegt Van den Broeke. 

Het potje is slechts 3,2 centimeter hoog. Dit soort voorwerpen zijn bekend als grafgift en als een offer bij het bouwen van een boerderij. De archeoloog: ,,Men geloofde in die tijd in aardgeesten of huisgeesten. Vandaar het kleine formaat. Maar het kan ook een olielampje zijn, we hebben vetsporen gevonden.''