Tegenmacht ontbreekt bij complete ontmanteling van het Dominicus College

In hun eigen jargon vinden schoolleiding en bestuur het door hen met sluiting bedreigde Dominicus College een ‘kwalitatief sterke school’. Het concept is uniek: relatief kleinschalig en met de Monnikskap-afdeling, voor leerlingen met een beperking of chronische ziekte, geldt de school als landelijk voorbeeld van inclusie. Het financieel risicoprofiel van de school ziet er in het meest recente jaarverslag gunstig uit.

Wanneer zo’n goede school toch kampt met teruglopende leerlingenaantallen, simpelweg omdat het totaal aantal scholieren in de regio krimpt, zou je verwachten dat bestuur en schoolleiding komen met creatieve plannen om de school te behouden, zoals een wervingscampagne.

Het tegendeel blijkt waar. Van dit soort stappen hebben leerlingen, ouders en docenten niets vernomen. Sterker nog, zij hebben suggesties aangedragen, maar die werden terzijde gelegd. In plaats daarvan schetsen rector en bestuur al maandenlang steevast een zorgelijk plaatje. Een frame dat leerlingen, ouders, docenten, journalisten en politici dienen over te nemen: de school zou niet langer zelfstandig kunnen voortbestaan.

Om dit argument te onderbouwen tonen ze van de verschillende scenario’s steevast het meest ongunstige. Er zijn gunstiger leerlingenprognoses, van DUO (het ministerie van Onderwijs) en onderwijsorganisatie VOION, die in lijn lopen met de regionale trend. Alleen adviesbureau KBA hanteert een somberder prognose. Het bestuur rondt deze KBA-cijfers ook nog eens verder naar beneden af, waarna onderwijswethouder Grete Visser ze in de media herhaalt. Zo pleeg je dus karaktermoord op een goede, bijna twee eeuwen oude, diep in Nijmegen gewortelde school.

Recent is karaktermoord overgegaan in poging tot ‘moord’. Fusie met het Kandinsky College is niet meer aan de orde, nu dreigt sluiting. Een stap waarmee het bestuur de kritische medezeggenschapsraad (MR) buitenspel zet. De MR heeft bij sluiting namelijk alleen advies- en geen inspraakrecht. Docenten wordt ondertussen alvast een makelaar aangeboden voor begeleiding naar vacatures elders. Nieuwe brugklassers worden niet meer geworven.

Dit alles terwijl er nog een klacht tegen de schoolleiding in behandeling is, het tegenonderzoek waar de MR recht op heeft nog niet is afgerond en schoolleiding en bestuur nog geen stappen tot sluiting mogen zetten voordat er onder meer een ouderraadpleging is geweest. Hier worden dus democratische rechten geschonden.

De weinige inspraakrechten ook die er nog zijn, want van fatsoenlijke ‘tegenmacht’ bij zoiets ingrijpends als het sluiten van een school is geen sprake. Het bestuur is verantwoordelijk voor vrijwel alle middelbare scholen in de stad en omgeving. Ze zijn daarmee een zeer grote onderwijswerkgever en kunnen nogal vrijelijk wikken en beschikken over miljoenen aan belastinggeld. Ingrijpende ‘interventies’ als een fusie of sluiting hoeven slechts gemeld te worden aan de wethouder, in goed overleg. Een controlerend orgaan als de gemeenteraad komt er niet meer aan te pas, hoe zorgelijk raadsleden de situatie ook vinden.

Inmiddels is ook duidelijk waarom het bestuur een eigen school in diskrediet brengt. Er is een probleem met een andere school binnen de koepel: het Mondial College zit in een afgeschreven pand. Mondial huisvesten in het Dominicusgebouw is goedkoper dan nieuwbouw. Een kille rekensom bepaalt dus de toekomst van honderden scholieren, in plaats van het belang van goed en inclusief onderwijs in de regio.

Daarmee rijst de vraag welke plannen deze rekenmeesters hebben voor bijvoorbeeld de overige krimpende scholen uit hun koepel. Immers, toen de fusieplannen tussen Dominicus en Kandinsky dit voorjaar uitlekten – enkele dagen voor de raad moest instemmen met de fusie waaruit het huidige bestuur ontstond – stond in de officiële stukken zwart-op-wit dat ingrijpende maatregelen als fusie en sluiting van scholen (nog) niet aan de orde waren. De bestuursfusie zou het juist mogelijk maken dat het scholenpalet zo divers mogelijk bleef.

Binnen 24 uur na het uitlekken hadden de bestuurders dan ook al een brief gereed aan wethouder Visser om deze tegenstelling recht te breien. Zij schreven het ‘zeer te betreuren’ dat hun intenties vroegtijdig op straat lagen, want zulke plannen gedijen kennelijk beter in achterkamertjes dan in het licht van medezeggenschap.

De auteurs zijn een groep van ruim tachtig ouders, docenten en oud-leidinggevenden van het Dominicus College. Hun namen zijn bekend bij de redactie.