Verandering is lastig, maar niet voor je brein

Daardoor worden onze interacties met anderen moeilijker en worden onze dagelijkse routines en biologische ritmes (zoals slaap- en eetgewoontes) verstoord. Een Amerikaans onderzoeksteam stelt bijvoorbeeld voor dat emigratie kan leiden tot veranderingen in onze darmen en de bacteriën die daarin wonen.

Reactie vindt oorsprong in evolutie
Evolutie-wetenschappers stellen dat we onze reactie op veranderingen geërfd hebben van onze voorouders. Om te overleven, was het voor onze voorouders zo belangrijk dat ze sociale signalen en hun omgeving goed begrepen, dat elke kleine verandering mogelijk dodelijk kon zijn. Hoewel we ons nu niet zulke zorgen hoeven te maken om te overleven, blijven we grotendeels afhankelijk van de context van onze omgeving.

Onze hersenen verwerken veranderingen door constant informatie te updaten en op te slaan in ons zogenoemde werkgeheugen. Hier worden nieuwe stukjes informatie verwerkt en geïntegreerd met bestaande kennis uit ons langetermijngeheugen.

Dit vergt veel heen-en-terug communicatie tussen dit kortetermijngeheugen en het langetermijngeheugen. Dit gebeurt via de verbindingen tussen hersencellen, de zogeheten synapsen. Als een verandering plaatsvindt, moet onze bestaande kennis geüpdatet worden; nieuwe synapsen ontstaan en soms worden oude vervangen. De eigenschap om nieuwe verbindingen te maken betekent dat onze hersenen ongelofelijk plastisch zijn: ze veranderen zodra onze omgeving verandert.

Vier fases van veranderingsmanagement
Blijkbaar zijn er vier fases van veranderingsmanagement. Eerst is er een initiële fase van ontkenning, die leidt tot een fase van woede en wrok. Die fase geeft ons interne stress die we moeten overwinnen. Het is dus nodig om naar een verkennende fase te gaan, waarin we herkennen welke voordelen er kleven aan de nieuwe informatie of situatie.

En uiteindelijk bereiken we de laatste fase: acceptatie. Het omarmen van verandering is de enige manier om nieuwe informatie volledig te verwerken en ermee om te gaan.