Werkstraffen na verkeersruzie vol geweld waar ‘honden geen brood van lusten’ in Nijmegen

Afgelopen 4 maart reed het drietal uit Nijmegen (26 en 25) en Beneden Leeuwen (20) door rood in hun Mercedes op de Sint Annastraat, en kwam daarbij in botsing met een kleine auto. Daarna liep de situatie helemaal uit de hand. Een getuige die uitstapte om bij de Mercedes opheldering te vragen, kreeg klappen, zo verklaren dat slachtoffer en nog eens vijf getuigen.

Niet betrokken bij het ongeluk maar vol ongeloof over de situatie die hen de weg versperde, stapten er ook twee mannen uit een gele bus uit, om het eerdergenoemde slachtoffer te hulp te schieten. Maar ook deze mannen kreeg klappen en schoppen van de mannen uit de Mercedes.

Dit alles was nadien te zien op de populaire videowebsite Dumpert. Daarop is te zien dat inderdaad meerdere auto's op het drukke kruispunt staan.

De officier van justitie eiste celstraffen van zes maanden tegen de twee uit Nijmegen (25) en Beneden-Leeuwen (20) en drie maanden tegen de 26-jarige Nijmegenaar, inmiddels zonder vast verblijfsadres. De aanklager vond alleen celstraf een passende straf, omdat de mannen al eerder met politie en justitie in aanraking waren gekomen voor geweld.

Maar de advocaten van de drie verdachten vonden de geëiste celstraffen buiten alle proporties. De man uit Beneden-Leeuwen die als enige van de drie was komen opdagen, ontkent dat hij de getuige met een vinger aanraakte, en stelt dat hij zelf door het tweetal uit de gele bus werd aangevallen.

Uiteindelijk reed het drietal weg bij de verkeerschaos, door met de Mercedes tegen het verkeer in over een fietspad te vluchten. Ze zijn later klemgereden door de politie.

De politierechter twijfelt niet een greintje: ,,De drie in de Mercedes waren de agressors. Dit is 100% een geval van openlijk geweld, in twee etappes. Willens en wetens, en voor het oog van het publiek. Ik val bijna stil bij het zien van wat er gebeurt met mensen die een ander te hulp schieten. De honden lusten er geen brood van.”

Maar met zijn lijstjes en richtlijnen bij de hand, becijferde de rechter dat een celstraf nog niet meteen aan de orde is in dit soort gevallen. Hij koos voor voorwaardelijke celstraffen, en werkstraffen, volgens het principe ‘gelijke monniken, gelijke kappen’.