Ik moet dezer dagen veel denken aan mijn ouders. Dat wil je soms hebben, tegen de jaarwisseling. Ze zijn al zo lang dood, maar vanwaar ik zit te tikken kijk ik op een foto van ze. Ik wil gewoon even over ze vertellen, zo aan het eind van een heftig jaar. Twee kleine mensen zie ik, lopend ergens in Enschede, waar wij woonden. Hun handen dicht bij elkaar. Een kinderrijk huwelijk. Ups en downs, heftige ruzies, mooie verzoeningen. Hard werken, toch geldzorgen. Trots op elk kind. Hun hele leven bijna de stad niet uit geweest. Alhoewel, voor mijn vader met mijn moeder trouwde, zat hij drie jaar in Indië, als soldaat. Een van de redenen dat ik de afgelopen dagen David van Reybroucks ‘Revolusi’ heb gelezen, goed boek over de Indonesische vrijheidsstrijd. Je realiseert je vanaf de eerste pagina's  dat wij met zijn allen zo verschrikkelijk lang vanuit Nederlands perspectief naar die hele materie hebben gekeken. Zwarte bladzijden in onze geschiedenis. Ik heb er wel eens met mijn vader over willen praten. Maar veel liet hij niet los.

Mijn vader vertelde op oudjaarsdag altijd dezelfde mop. Die begon zo: ‘Er loopt in de stad een man rond met evenveel neuzen als het jaar dagen heeft’. En dat was dan ook meteen het eind. Hij was geen grote grappenmaker. Dat heb ik dan van hem. Hij was wel een begenadigd thuisdichter. Op bruiloften en partijen droeg hij altijd eigen werk voor. Er kwam geen buurtkrant uit of er stond wel een gedicht van zijn hand in. In de laden van zijn donkere eiken bureau, dat ik erfde en waar ik nu deze stukjes aan zit te tikken, lagen schriften vol met zijn poëzie. Al noemde hij ze gewoon ‘gedichten van Toon’.

Mijn moeder was behalve beroepsmoeder (met oudjaar 100 oliebollen en de 50 beste appelflappen van het land) ook een lezer. Van streekromans en andere boeken die net buiten de officiële literatuur vallen. In mijn kast staan er een paar, mooie titels: Mijn kinderen eten turf, Bartje, Boerin in Frankrijk. In haar lievelingsboeken hadden de gezinnen steevast veel kinderen, hardwerkende ouders. Ik denk dat ze vereenzelviging en reflectie zocht op haar eigen leven. Hou ouder je wordt, hoe beter je dat begrijpt. Zoals je ook zoekt naar waarin je op je ouders lijkt. Een simpel recept: Dat je probeert je kinderen gezond te houden en vooruit te helpen. 

Reageren? frankpoorthuis@dpgmedia.nl