Minstens drie keer per jaar ging Els Bruëns uit Tilburg de afgelopen 35 jaar naar Tunesië. Ze bracht spullen naar Tunesiërs met een handicap, doneerde schoolspullen of zamelde geld in om er medische materialen te verkopen. In 1985 was ze er voor het eerst. Het was de wens van haar dochter om het Afrikaanse land nog een keer te bezoeken. ,,Ze kampte met psychose, verwondde zichzelf en hield er een dwarslaesie aan over. Bij die reis leerden we een winkeleigenaar kennen, hij zat net als mijn dochter in een rolstoel. We hebben lang met hem gepraat én ik beloofde hem een nieuwe rolstoel. Twee weken later heb ik hem die gebracht”, zegt Bruëns.

Dat was het moment dat ze wist dat ze mensen in het land wilde blijven helpen. De hulpacties werden groter en groter.  Vrachtwagens vol gingen naar het Noord-Afrikaanse land. Om de zes weken transporteerde een Belgisch bedrijf alles gratis. Tot grote teleurstelling van Bruëns stopte het transportbedrijf in 2015. Ze moest op zoek naar een alternatief.  Oekraïne werd eenmalig de bestemming, een vriend verscheepte toevallig een lading naar het land. Er was nog ruimte voor spullen van Bruëns.

Met het afhaken van het transportbedrijf sloeg de weldoenster een andere weg in. Ze zamelde geld in en koopt er ter plekke spullen van die nodig zijn.  Ze gaat op bezoek bij verzorgingstehuizen, waar ze al snel de bijnaam  ‘Madame Caroussa’ krijgt. Oftewel Mevrouw Karretje, vanwege alle rolstoelen die ze doneert. En af en toe gaat er nog een vrachtwagen spullen richting Afrika.

Het bleef niet bij rolstoelen. Een aantal jaar geleden bouwde Bruëns een eigen opvangcentrum voor gehandicapten. ,,Het was een droom om dat te mogen doen en met het geld van donateurs kon het worden verwezenlijkt. Mensen in het land zijn er echt mee geholpen omdat ze vaak niet thuis kunnen wonen.”

Door de coronacrisis zit Tunesië helemaal op slot. Op bezoek kan ze niet. Maar rolstoelen en andere spullen stapelden zich op in haar garage. ,, Mijn garage stond vol, maar ik kan het land dus niet in.” Redding kwam er van een paar vrienden, die vergelijkbare acties opzetten. 

,,Zij vervoerden al veel spullen naar Roemenië. De situatie voor gehandicapten en minderbedeelden in het land zijn schrikbarend, in Nederland kun je je dat niet voorstellen. Ik nam contact op met een verzorgingshuis in het land en dat lag op de bezorgroute van die vriend. Alle spullen, waaronder tien rolstoelen, die ik had staan, zijn twee weken geleden vervoerd. De mensen waren er blij mee.”

Het inzamelen blijft doorgaan in deze tijd. Maar hoe gaat Bruëns nu verder? ,,Het liefst ga ik naar Tunesië. Zodra het kan ga ik er weer op bezoek en met zo veel mogelijk spullen. Mijn pijlen zijn nu op Roemenië gericht. Ik word ouder, dit werk doen gaat steeds moeilijker. Maar ik blijf doorgaan met mensen helpen totdat ik niet meer kan.”

Bekijk hier onze video’s met tips voor als je thuiszit: