Mijn goede voornemen? Meer flirten met die leuke thuiscollega
Frank in quarantaineFrank Poorthuis schrijft dagelijks over het gezinsleven tijdens corona. Tweede golf, dag 102. Lees alle eerdere afleveringen hier terug
Delen per e-mail
Heerlijk zijn ze, de eerste dagen van januari. Sinterklaas, kerst en de jaarwisseling, ze waren leuk, spannend en ontspannend natuurlijk. Maar ook al deden we alles binnen de wettelijke en ethische grenzen, er lag voortdurende stress onder van net te veel contact met de buitenwereld. Het ziet er gelukkig naar uit dat we het virus buiten hebben gehouden. Met de januariregens spoelt de laatste spanning daarover weg.
Een heel nieuw jaar strekt zich voor ons uit. Geen idee wat het gaat brengen, we hopen van alles, weten niks. Het is ook nog maar zo kort bezig, er is nog geen ruimte voor teleurstellingen. Mijn bureaublad is ook weer leeg. Heerlijk gevoel. Ouwe, onleesbare notities op afgescheurde blaadjes, een inmiddels onbruikbare creditcard, kapotte oortjes, een haarelastiekje van de meisjes; alles weggegooid. Een tijdlang lagen er ook twee notitieboekjes op, die van vorig jaar en het nog ongebruikte nieuwe, agenda’s idem dito, 2020 en 2021 naast elkaar. De afgelopen dagen heb ik alles overgeschreven wat overgeschreven moest. De oude boekjes en de 2020-agenda kunnen de kast in. Voor als ik toch nog iets vergeten ben. Papier, denkt u nu misschien, het is 2021, de man houdt zijn dagen nog op papier bij? Jazeker.
Midden jaren 80 was ik voor een keer in mijn leven early-adapter met een elektronische agenda. Op een kwade dag verloor ik in enen alle inhoud (inclusief een jaar dagboekaantekeningen). Sindsdien ben ik weer terug bij papier. Op werk zijn ze over het algemeen wat digitaler dan ik, dus dat matcht niet altijd. Daarom pen ik geregeld alle afspraken uit mijn elektronische agenda over in de nieuwe papieren. Vind ik niet zo erg hoor. Dat zijn de betere zen-momentjes.
Enfin. Nu moeten natuurlijk de goede voornemens voor 2021 nog geformuleerd. Maar daar doe ik ook al een tijdje niet meer aan. Ik ga het jaar niet op de eerste dagen al een last opleggen. Ik wil graag zien wat het brengt. Ik heb mijn verwachtingen, maar ik houd het graag nog even spannend. Toen iemand mij dezer dagen toch naar een goed voornemen vroeg, kon ik er maar een bedenken: gevaccineerd worden. Maar daar heb ik zelf zo weinig invloed op, dat het meer hoop is dan een plan. Oké, een voornemen dan: ik ga dit jaar wat meer flirten met die leuke collega, die geregeld in mijn thuiskantoor langskomt.
Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
‘Gekkenhuis’ bij kerststallenroute: ‘Even naar buiten, even de lichtjes opzoeken’
Kijk deze dagen rond in Bavel en overal zie je mensen lopen. Kaart in de hand, langs alle kerststallen die de bewoners voor hun huis hebben gezet. -
Een picnic-karretje brengt altijd een traumatische ervaring uit mijn eerste grotemensenbaan naar boven
Frank Poorthuis schrijft dagelijks over het gezinsleven tijdens corona. Tweede golf, dag 97. Lees alle eerdere afleveringen hier terug -
PREMIUM
Zestig jaar oude kerstster betekent de wereld voor Fred (58): ‘Het werd iets magisch’
Een simpele, bijna zestig jaar oude papieren ster. Voor de meesten is het niets meer dan dat, maar voor oud-Utrechter Fred de Neijs (58) is het de ultieme herinnering aan de jaarlijkse kerstperiode met zijn ouders en broertje in zijn ouderlijk huis in de Lange Koestraat in de Domstad. ,,Dit jaar is de ster nog specialer, omdat mijn vader onlangs overleden is en ik mijn moeder niet kan zien.” -
PREMIUMvideo
Is dit het grootste kerstdorp van Nederland? ‘Opbouwen duurde vijf weken’
DE HEEN - Eén druk op de knop, meer heeft John van der Zande niet nodig om zijn kerstdorp aan te zetten. Op dat moment gaan tientallen lampjes aan, beginnen poppetjes te schaatsen, stroomt er water en beweegt het hoofd van Langnek omhoog en omlaag. De (levende) visjes in de vijver trekken zich er verder weinig van aan. -
PREMIUM
Mede dankzij corona heeft Vanessa nu haar eigen toko: ‘Stilzitten was geen optie’
Aan het begin van dit coronajaar had ze niet gedacht dat ze in december in Naaldwijk samen met haar man André een Indonesische toko zou runnen. Het gebeurde wel, sinds vorige week is ze bijna dag en nacht in de Prins Hendrikstraat te vinden. Op nummer 43, in Le Toko.
-
Frank in quarantaine
Ik moet dezer dagen veel denken aan mijn overleden ouders
Frank Poorthuis schrijft dagelijks over het gezinsleven tijdens corona. Tweede golf, dag 98. Lees alle eerdere afleveringen hier terug -
PREMIUM
Vrolijke verhalen van een tropenarts: ‘Iets met een lach of een traan kan juist fijn zijn’
Tijdens de eerste coronapiek sprong tropenarts Rosa Roemers bij in ZGT in Almelo. Daarvoor werkte ze als tropenarts in opleiding op de verloskamers. Ze werd er geïnspireerd tot het schrijven van verhaaltjes* over nieuw Twents leven in dit donkere voorbije jaar. -
IJspret achter de gevangenismuren: ‘In de ochtend komen vaak jongere kinderen schaatsen’
Met vieren op een rij in een treintje over de schaatsbaan, wat een pret. Dat het maar amper boven het vriespunt is, lijkt de jonge bezoekers van het IJspaleis op de binnenplaats van De Koepel in Breda niets te deren.