-
PREMIUMcolumn
Wie deze week roept dat het kabinet moet aftreden, neemt de politiek én zijn achterban niet serieus
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt. -
PREMIUMColumn Thomas Verbogt
Je wist dat je beter was, maar bleef toch nog een dagje onder de wol
-
PREMIUMOntstane situaties
Hoe een simpele vraag over een nieuwe trein het verschil tussen oost en west blootlegt
Soms kan een kleine vraag iets veel groters blootleggen. Deze week stelden de Kamerleden Pieter Omtzigt en Caroline van der Plas met twee collega’s die vraag: over een nieuwe treindienst naar het buitenland. De discussie die daarop volgde, deed me denken aan zo’n scène uit een Indiana Jones-filmpje: Indiana ziet ergens een luik, daalt via een laddertje af, loopt een gang door en belandt in een immense grot. Waar zich schatten in bevinden, complete onderaardse fabrieken of spoorwegemplacementen. -
gastschrijvers
Die pet past niet meer
Op 18 jarige leeftijd kwam ik bij, destijds, de Rijkspolitie. De veldwachters van het platte land. We hebben het dan over de begin jaren ’80 en was alles nog overzichtelijk. Maakte iemand een overtreding, zoals door rood rijden of bewust geen gordel om, dan schreef je een bekeuring uit. -
PREMIUMDaarom3
Het ging veel te veel over de kleding van de vrouwelijke ministers: ‘Jullie moeten je kapot schamen’
De discussie over mannen en vrouwen in het nieuws, en hoe over hen te schrijven, is al vaker in deze rubriek ter sprake gekomen. Elke dag proberen we de goede balans te vinden in wie aan het woord komen in onze artikelen. Proberen we een weerslag te vormen van de hele maatschappij. Man, vrouw, jong, oud, en in alle variaties van culturele achtergronden.
-
gastschrijvers
‘Muisjes! Ze eet beschuit met muisjes’
Muisjes! Ze eet beschuit met muisjes! De adrenaline knalt door mijn lijf. Het zal toch niet? We hebben het er wel eens over gehad, maar nooit echt serieus. We zijn nog jong -nou ja, jong genoeg- willen nog zoveel: reizen, carrière, een stekkerauto, een huis met een tuin… -
gastschrijvers
Zelfs als mensen weinig tot niets van de stad weten zeggen ze meestal wel: ‘ah, die stad met dat verschrikkelijke plein’
Menig bezoeker aan Nijmegen krijgt het benauwd wanneer men de Waalbrug is gepasseerd en binnen enkele minuten het Keizer Karelplein ziet opdoemen. In tal van lijstjes staat het in 1879 ontworpen verkeersplein (naar voorbeeld van het Franse Place Charles de Gaulle, u weet wel met in het midden de Arc de Triomphe) bovenaan als meest gevaarlijke rotonde van Nederland. -
PREMIUManwar burgert in
Van de vijftig minuten was ik er zo’n veertig aan het parkeren
-
PREMIUMColumn12
Slijterij en snoepwinkel open, sportschool en boekhandel dicht? Dat is niet logisch
-
PREMIUMcolumn thomas verbogt
In China moeten de sporters er veel voor over hebben blij te blijven
De belangrijkste Olympische gedachte is dat meedoen belangrijker is dan winnen. Een andere heeft met internationale verbroedering te maken, sport verbindt de volkeren en doet ons tegenstellingen en graag ook vijandige standpunten vergeten, zoiets, mooi dus. -
PREMIUM
Micky Adriaansens heeft ook een broek aan, maar toch weer een andere dan Kajsa Ollongren
De bordesfoto van het kabinet Rutte IV zal nog even op mijn bureau blijven liggen, want ik vind dat ik de namen moet onthouden. Van sommige bewindslieden zal dat waarschijnlijk niet lukken. Henk Staghouwer van Landbouw bijvoorbeeld. -
PREMIUMcolumn Irene van der Aart
Niemand wist meer. Het oeroude fenomeen kastje-muur-kastje-muur trad in werking.
Vorig jaar voelden Boer en ik ons speciaal. Omdat we eind 2020 corona hadden, was één vaccinatie genoeg om beschermd te zijn. We konden als herstelden (klonk heroïsch) al in juni ons vaccinatiebewijs ophalen op de telefoon. Eindelijk een voordeeltje van die besmetting. -
PREMIUMcolumn Thomas Verbogt
Uitwaaien: de wind in je lijf of in je gedachten
Lichte trots bevangt me als ik hoor dat typisch Nederlandse verschijnselen in een buitenland gangbaar worden. In sommige delen van Amerika wordt het ‘uitwaaien’ gestimuleerd. Of dat écht typisch Nederlands is, weet ik niet (in Scandinavische landen kunnen ze er ook wat van), maar zo wordt het daar gebracht.
-
PREMIUMcolumn Thomas Verbogt
Meestal moet je weken wachten voordat de vakman ‘een gaatje’ heeft
-
PREMIUMopinie5
Op ‘stikstof en natuur’ heeft de afgelopen twintig jaar Pipo de Clown geregeerd
Een nieuw jaar, een nieuwe regering. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. En wat voor kansen ! Drie jaar geleden had vrijwel geen bestuurder, politicus of journalist belangstelling voor stikstof en natuur. En nu krijgen we plotseling maar liefst twee ministers die over stikstof en natuur gaan. En om het nog ingewikkelder te maken: de ene minister is ‘van Natuur’, en de andere is ‘voor Natuur’. Leg dat maar eens uit. -
Gastschrijvers
Niet meer beter
Mijn vader ligt in een ziekenhuisbed. Hij draagt een wit shirt dat de kleur van zijn huid weerspiegeld. Het witte laken waar hij onder ligt, fleurt de boel niet echt op. Hij is wat verward, had zojuist gedroomd dat hij dood was. -
PREMIUMOntstane situaties
Het probleem van deze week: de erosie van het gezag van onze overheid
Terecht trok de fakkelman bij het huis van Sigrid Kaag deze week alle aandacht naar zich toe. Maar in zijn schaduw voltrok zich in de afgelopen week een ontwikkeling die voor de toekomst van Nederland vermoedelijk net zo belangrijk zal zijn: de afkalving van het gezag van de overheid, als de erosie van een heuvel waar te veel bomen zijn gevallen onder het geweld van de kettingzagen.
Gastschrijvers
-
gastschrijvers
Die pet past niet meer
16 januari
-
gastschrijvers
Zelfs als mensen weinig tot niets van de stad weten zeggen ze meestal wel: ‘ah, die stad met dat verschrikkelijke plein’
15 januari
-
Gastschrijvers
Niet meer beter
9 januari
-
Gastschrijvers
Het is werkelijk of ik op vakantie ben in mijn eigen stad Nijmegen
9 januari
-
Gastschrijvers
Waarom heb je oma-haren?
8 januari
-
PREMIUMcolumn Hanneke Hendrix
Na je veertigste is het je kop of je kont
,,Ja, en nou denk ik er soms toch wel aan om wat spuitjes te zetten”, zegt vriendin S. door de telefoon. ,,Niet doen, hoor!”, roep ik. Wie denkt dat we het over vaccins hebben, heeft het mis. -
Gastschrijvers
Het is werkelijk of ik op vakantie ben in mijn eigen stad Nijmegen
Wat ik alleen al zo heerlijk vind aan een stilte wandeling, die het Zelfregiecentrum organiseert, is dat vooraf al de mooiste paadjes en weggetjes zijn uitgezocht. Deze weken wandelden we langs de Waal, de Bison Baai, de Hortus, of in het prachtige park Brakkenstein, het Goffert Park of in het bos van Heumensoord. -
PREMIUMdaarom
Noemen we wel of niet de naam van het dodelijke slachtoffer? Elke keer maken we die afweging
Elke keer weer als er ergens in het verspreidingsgebied van De Gelderlander een dodelijk ongeval gebeurt of iemand sterft door een brand of misdrijf, stellen we onszelf op de redactie steeds dezelfde vragen. Wat weten we en wat is relevant? Wat brengen we naar buiten? Maar vooral: wat is gepast?
-
Gastschrijvers
Waarom heb je oma-haren?
Ik heb een heerlijke groep kleuters onder mijn hoede. Halverwege de ochtend zijn de kinderen allemaal aan het ‘werk’. -
Gastschrijvers
Kleuters leven niet morgen, die leven nu
‘Weet je al wat je worden wil?’ Het kleutertje kijkt me aan en staart vervolgens naar het plafond, terwijl hij nadenkend zijn vinger op zijn mond plaatst. Dan schudt hij zijn hoofd en antwoordt: ‘Nee, nog niet! Misschien morgen!’ -
PREMIUM
Als u op 10 januari toch op het bordes staat Robbert: sterkte
-
PREMIUMcolumn thomas verbogt
De kleur van zijn hoofd deed denken aan de wijn die hij deze maand niet drinkt
Waarom ik het ieder jaar weer doe, weet ik niet. Maar altijd moet ik het even hebben over de kortgebroekte mannen die bij de eerste voorjaarszon metéén met hun winterbenen in het straatbeeld lopen te pronken. Alsof ze weken op dat moment hebben gewacht en de korte broek popelend in de klerenkast lag.
-
PREMIUMopinie
Docent veegt de vloer aan met beloning in onderwijs: ‘Leraren krijgen waardering, bestuurders krijgen geld’
Het is nu drie jaar geleden dat ik begonnen ben als wiskundedocent. Een overstap die ik al vaker had willen maken, maar er nooit van gekomen was. Ik solliciteerde en haalde mijn bevoegdheid. Ik heb er nog geen dag spijt van gehad. Mijn salaris is een stuk minder, maar het is een fantastische baan! Je zult mij niet horen klagen, ik word rijk in figuurlijke zin. -
PREMIUMcolumn Thomas Verbogt
Vlak voor het einde van het jaar wijst de test uit: corona
Op de een-na-laatste dag van vorig jaar dacht ik dat ik corona had. Weliswaar enorm gevaccineerd, maar toch. Ik wist dat het door al die vaccinaties minder gevaarlijk zou zijn, daarom was mijn paniek maar licht. -
PREMIUMOntstane situaties
Het stille midden stemt met de voeten, door zich massaal te laten prikken
Het was tweede kerstdag, 08.30 uur in de ochtend en ik stond met een groep mij tot dan toe volstrekt onbekende mensen te blauwbekken voor een troosteloze fabriekshal in Duiven. Geen van deze mensen had ik ooit eerder gezien, althans niet dat ik me kon herinneren, en toch bekroop me een gevoel van saamhorigheid. -
PREMIUMopinie8
‘Het Democratiefestival verdient een tweede kans’
NIJMEGEN - Afgelopen week werd opnieuw over het terugkeren van het Democratiefestival gesproken: een project om burgers meer te betrekken bij de politiek. Zo denken Alexander van den Berg en Melissa Ruinard erover. -
gastschrijvers
Middenin de nacht wordt Jacob wakker van een hevig gerommel: weer een aardschok
Jacob Gruninger wordt midden in de nacht wakker van een hevig gerommel. Jacob kent dit wel, het is weer een aardschok. Hij is er aan gewend. Hij zal morgen bij daglicht wel kijken wat de schade aan zijn huis is. Jacob stapt uit bed om te plassen.
-
gastschrijvers
Kies een ster, plan een reis, haal diep adem en heb lief
Als er nooit meer een morgen zou zijn... Ik zag het bij mijn moeder, alweer veertien jaar geleden. Het moment waarop ze accepteerde dat ze niet meer beter zou worden. -
gastschrijvers
Opeens neemt iemand je 50 jaar mee terug in de tijd
En dan opeens....... Staat er iemand op je stoep die je 50 jaar terug meeneemt in de tijd. Allereerst is er verbazing, dan herkenning en een hartelijke groet. Híj was 17 jaar oud toen hij van het hoge noorden naar het bedrijf van mijn vader kwam, om daar het vak te leren. -
PREMIUMcolumn thomas verbogt
Wij kijken elkaar aan: we zijn een gekkenhuis
Vorig jaar stond ik vroeg in de ochtend voor de oliebollenkraam. Er was nog geen rij. Op oudejaarsdag vind ik het trouwens niet erg waar dan ook in een rij te staan. Je kunt dan lekker in gedachten wegzinken en dat kan geen kwaad op de laatste dag van een jaar dat we niet snel zullen vergeten, liefst wel, maar over wat we vergeten en wat niet, hebben we weinig te regelen.
Meest gelezen
-
gastschrijvers
‘Ik zei: alleen een moeder, dus niemand anders , kan altijd zien of haar kind iets vertelt wat niet waar is’
-
gastschrijvers
‘Muisjes! Ze eet beschuit met muisjes’
-
PREMIUMDaarom
Het ging veel te veel over de kleding van de vrouwelijke ministers: ‘Jullie moeten je kapot schamen’
-
gastschrijvers
Die pet past niet meer
