Zo stond er in de jaren zestig bij Willem in de tuin een grote kersenboom die hij om wilde zagen. Aangezien de toenmalige gemeente een strenge opzichter had die alles waarnam durfde hij dat niet zo goed. Op een mooie morgen haalde hij toch maar de zaag te voorschijn maar aarzelde nog steeds. 

Opeens zag hij in de verte meneer pastoor aankomen en meteen kreeg hij een idee. Hij ging zodanig in het zicht staan dat meneer pastoor hem zeker zag. ,,Goedemorgen Willem, wat ben je aan het doen?” ,,Ik wil de kersenboom omzagen maar dat kan ik niet alleen meneer pastoor.” ,,Maar Willem dan help ik je toch even", zei hij.

Samen zaagden ze de kersenboom om en dronken koffie en een borrel op de goede afloop. De volgende dag reeds stond de opzichter aan de deur: ,,Zeg Willem stond daar gisteren geen kersenboom?” ,,Dat klopt” zei Willem, ,,die hebben we omgezaagd.” 

,,Zo en wie is ‘we’ als ik het vragen mag?” ,,Dat is meneer pastoor en ik”, zei Willem. Er volgde een stilte en de opzichter zei: ,,Toch maar niet meer doen Willem, maar ik ga wel even bij de pastoor langs.” ,,Dat is goed”, zei Willem.

Later in de middag zag hij de opzichter van de pastorie afkomen. Blijkbaar had die een gezellig gesprek gehad met meneer pastoor want enigszins aangeschoten riep hij: ,,Hallo Willem, weet je wat meneer pastoor zei over dat omzagen?” ,,Nee dat weet ik niet”, zei Willem. “Nou in een land met zoveel bomen mist men één kersenboom echt niet!”

Toon Aben uit Rijkevoort.