Ontmoeting in kersttijd
GastschrijversNa afloop van de koorrepetitie loop ik ’s avonds door de stad naar het station. Het is veertien dagen voor Kerst. Overal feestverlichting in de uitgestorven winkelstraten. Op het station moet ik een tijdje op mijn trein wachten.
Een jongeman komt aangelopen: vriendelijk gezicht met een open, nieuwsgierige blik. Hij knikt naar me en knoopt een praatje aan. Hij vraagt wat ik die avond heb gedaan. Op mijn antwoord dat ik, als koorzanger, kerstliederen heb gezongen voor de kerstnachtdienst in de Grote Kerk, blijft hij belangstellend doorvragen.
De trein komt er aan. Beide hebben we dezelfde bestemming. In de trein vertelt hij over zijn baantje bij MacDonalds èn… dat hij de volgende dag een proefwerk Duits heeft. Hij zit op de Havo. Ook vertelt hij in sneltreinvaart over zijn privésituatie: gescheiden ouders, die beide weer een nieuw, tweede gezin stichtten. Hij woont – nu weer – tijdelijk bij zijn moeder.
De trein stopt. We zijn er en moeten er uit. We groeten elkaar en wensen elkaar succes. Hij met mijn zingen, ik hem met zijn proefwerk Duits. ,,O ja”, zegt hij en steekt zijn hand uit. ,,Ik heet Kai”. ,,Leuk je ontmoet te hebben”, zeg ik en schud hem hartelijk de hand. ,,Ik heet Bram.”
Beide verdwijnen we in het donker. Hij naar zijn moeder. Ik naar mijn vrouw, die mij afhaalt en in de auto op mij wacht.
Kai gaat verder met zijn verhaal waar hij gebleven was
De volgende week op dezelfde dag, op mijn kooravond, één week voor Kerst, herhaalt zich deze ontmoeting. Kai gaat verder met zijn verhaal waar hij gebleven was en vertelt dat hij zijn proefwerk Duits goed heeft gemaakt. Hij vraagt hoe het staat met mijn koorzang en zegt dat hij daar “best wel” van houdt. Kerst gaat hij bij zijn vader doorbrengen vertelt hij nog even op het moment dat we uit de trein stappen.
Onze wegen scheidden zich en we wensen elkaar fijne feestdagen toe.
,,Dag Kai”, roep ik en hij roept terug: ,,Dag Bram.”
Ik moet nog vaak aan deze ontmoetingen in de Kersttijd terugdenken.
Bram Wildeman uit Batenburg.
Poll
Ik geef deze bijdrage
-
1 ster (25%)
-
2 sterren (0%)
-
3 sterren (13%)
-
4 sterren (50%)
-
5 sterren (13%)
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn
Deze tekst trof mij: ‘Je kunt integreren wat je wil, maar als Turk of Marokkaan word je nooit volwaardig Nederlander’
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt. -
PREMIUMcolumn
De Staatsloterij hebben we niet gewonnen en Job is ook niet terug, toch heb ik twee keer goed nieuws
Vanuit mijn nieuwe groene Ikea-stoel kijk ik de kamer in. Hier stond zijn bed, precies op deze plek lagen elke nacht zijn voeten. De kamer lijkt zoveel groter zonder massief hooglaagbed. Het bureau dat mijn vader voor me maakte, past perfect onder de schuine wand. -
interview
Paniek om een dringend mailtje van de baas: waarom ons brein soms worstelt met werk
Kenniswerk is zwaar voor onze mentale gezondheid, ziet Christianne Vink, psycholoog en auteur van Het grote hoe ik werk boek. Ze ontmoet in haar praktijk werkenden die worstelen met vermoeidheid en stress, en zich tegelijkertijd moeilijk kunnen concentreren. Wat kun je daaraan doen? -
Dit zijn de goedkoopste auto's voor private lease
Met private lease kun je voor een vast bedrag in een gloednieuwe auto rijden. Nagenoeg alles is inbegrepen: of het nu wegenbelasting, de verzekering, onderhoud of pechhulp is, je hoeft er niet over na te denken. Dit zijn de goedkoopste modellen. -
PREMIUMCOLUMN11
De staat heeft helemaal geen excuses gemaakt namens de mensen die dat onzin vinden
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt.
-
PREMIUMcolumn2
Het is niet zuiver om te doen alsof gediplomeerde medewerkers van Kruidvat elke ziekte herkennen
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt. -
-
-
PREMIUM12
Meer uren per dag werken in minder dagen, kan het?
Meer tijd voor ons sociale leven, minder files en minder drukte bij de kinderopvang. Om de problemen op de arbeidsmarkt aan te pakken, komt internist en hoogleraar Marcel Levi met een opmerkelijk voorstel: ga hetzelfde aantal uren werken in minder dagen. -
PREMIUMColumn2
Zaten er al krassen in mijn Volvo? Jazeker, lieve mensen! Maar nu is diegene gewoon weggereden
Als ik in de auto wil stappen na een dagje werken in de grote stad, zie ik ineens dat mijn rechterbuitenspiegel is ingeklapt. En daarna zie ik een dikke kras van de bumper naar de spiegel lopen. Ik kijk nog eens. En dan denk ik na. Is het wel een verse kras?