Natuurlijk is-ie present. Als eerste. Johan van Veghel luidt de naam. 71 jaren jong. En vanwege zijn wilde-westenlook beter bekend als de ‘cowboy van Oss’. ,,Maar ik ben toch vooral Schadewijker”, benadrukt hij en wijst naar de overkant waar hij ‘bij dieje parasol’ al 42 jaar op driehoog woont. Johan opent de debatten bij basisschool de Nieuwe Link waar de rondreizende foto-expositie Museum Schaduwrijk wijkbewoners wil laten stilstaan bij de ontwikkeling van hun Schadewijk door de jaren heen.

En dus ‘vreet’ Johan als eerste de tientallen zwartwit foto’s op de buitenkant van de op het schoolplein geparkeerde bus. Ja, hij kan zich wel vinden in de verbasterde museumnaam ‘Schaduwrijk’. Hij is soms trots, soms minder trots op zijn domicilie. ,,Onze wijk kent immers ook zijn schaduwkanten; de laatste tijd zagen we in mijn ogen te vaak de politie. Die komt niet voor niets. Maar nee joh, ik zou voor geen geld ergens anders willen wonen.”

Het is zondagmiddag. Inmiddels ver na tweeën. Rondom de expo-bus scharen zich meer en meer belangstellenden. Initiatiefnemer Alex van der Heijden oogt nu al tevreden omdat hij (‘heel eerlijk’) geen idee heeft hoeveel Schadewijkers op zijn rondrijdend museum gaan afkomen. ,,Zo’n dertien jaar lang werkte ik als opbouwwerker in Oss, met name in de Schadewijk. Ja, ik heb dus wel iets met volkswijken waarover de buitenwacht vaak een heel plat oordeel klaar heeft; maar waar de bewoners zelf zeggen dat ze er nooit meer weg willen. Ook deze wijk is geen paradijs van grote villa’s; eerder een wijk van de gewone man.”

En juist die wil hij bereiken, stelt Alex van der Heijden, omdat hij uit een zelf gehouden enquête wist op te maken dat deze wijk de deuren van bieb, Jan Cunenmuseum, Lievekamp, Groene Engel en stadsarchief niet bepaald platloopt. ,,Nou, dan breng ik de cultuur wel naar de mensen. En wat werkt beter dan een wijkgerichte fototentoonstelling met oud materiaal?”

Tussen de koffie met oranje soesjes en gekarameliseerde popcorn door ontspint zich bij de oude platen al snel een soms kolderieke mengelmoes van ah-erlebnis en Ossisch gesteggel. Was dat nou de schillen- of de groenteboer? En de wijkvijver: handmatig uitgegraven in het kader van de werkverschaffing of gewoon door een aannemer? Roept u maar, zie je Alex van der Heijden denken.

Rien van de Veerdonk (75), geboren in de Hagelkruisstraat, moet nogal eens keer ingrijpen als de een of ander de historische waarheid geweld aandoet. ,,Cor van Haaren was ooit de schillenboer; die groenteman kan ik niet goed thuisbrengen. Maar dit hier was het frietkot van ’t Stèrtje en die Texaco-pomp daar was zeker weten van ene Staassen, ja, met dubbele ‘a’. Die begrafenisfoto moet een verse zijn: je ziet naast de Don Boscokerk nog geen kerkhof.”

En dan komt Ans van Uden (75) met een sappig condoomautomaatverhaal, verhaalt Anja Kerkhof-Buuts (64) over d’n dove mulder die z’n meule aan de Berghemseweg bestierde en vertelt Alex van der Heijden dat er nog vier ‘rijdende’ museumzondagen volgen. ,,Om de Schadewijk-historie te laten herbeleven.”