Ondanks het gure weer waren er meer dan 100 mensen op de herdenking bij het oorlogsmonument tussen de weilanden afgekomen. De fusillade was een vergeldingsmaatregel voor het doden van vier Duitse soldaten door het verzet bij Dinxperlo. 

Locoburgemeester Bert Kuster van Oude IJsselstreek zei dat het de persoonlijke verhalen zijn die de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog levend houden. ,,Die verhalen moeten dan ook steeds opnieuw verteld worden.’’

John Breukelaar, schrijver van het boek Halte Varsseveld, over het onderduiken in het dorp, vertelde zo'n persoonlijk verhaal. Het ging over zijn vader, die had moeten helpen bij het opgraven van de lichamen uit het massagraf ter plaatse, om ze op het kerkhof opnieuw te kunnen begraven. ,,Als kind begreep ik niet waarom een tochtje met de auto zo vaak bij dit monument eindigde, en waarom mijn vader dan zo stil was. Pas later vertelde hij me erover.’’

De gedichten van kinderen van basisschool Meeander uit Heelweg waren ook persoonlijk. 'Het graan groeide beter dan ooit, maar de mensen zwoeren: dit eten we nooit', las één van hen voor. De regel verwijst naar het graan, dat na de oorlog op de fusilladeplek door het bloed van de slachtoffers harder groeide dan elders. Dit graan bevindt zich in een pot, die deel uitmaakt van het monument.