Nachten luisterde hij oldschool hip-hop. ,,N.W.A., KRS-One, dat werk. Ik luister nooit hip-hop, maar ik wilde weten wat de geschiedenis van die muziek was. Me erin verdiepen om het gevoel zo goed mogelijk over te brengen”, zegt Rocco Ostermann.

Voor het eerst in zijn toch best imposante muziekcarrière is hij rappend te horen, op het album De Niemanders van de gelijknamige band.

De Niemanders is een plaat die zijn gelijke niet kent. Vanwege de muziek, die rauw en sinister kan overkomen, vanwege de teksten die het gevangenisgevoel moeten overbrengen, maar vooral vanwege hoe de plaat tot stand kwam. Uren, nee dagen zijn in gevangenissen doorgebracht, om te praten met gedetineerden en samen nummers te schrijven. 

,,En schaven, blijven schaven. Liet ik het ze horen om te weten of dít het gevoel is dat zij hebben bedoeld in onze gesprekken”, zegt Ostermann. ,,Bij deze plaat had ik meer dan ooit het idee dat écht alles moet kloppen. Sommige teksten heb ik tot een half uur voor het inzingen nog veranderd om het nog nét iets beter te maken.”