23.05

Het servicecentrum van NAAST staat vol met beeldschermen. ,,Hier komen alle meldingen binnen", vertelt Martine. Ze is verpleegkundige en één van de coördinatoren van het servicecentrum. ,,Overdag en 's avonds zitten we hier met tien tot twintig collega's. We zijn vannacht met z'n tweeën. Er staan eventueel collega's standby als we de vraag niet aankunnen. Binnen een halve minuut moeten we kunnen reageren op een alarmering. Het gaat om alarmmeldingen van mensen thuis tot telefoontjes van cliënten, die vragen hebben over een zorgsituatie. Het is heel divers. We moeten heel snel kunnen schakelen. Wat is er nodig? Wie kunnen en moeten we waarschuwen als dat nodig is.”

23.21 uur

,,Goedenavond, u spreekt met Martine van de alarmering. Het alarm gaat, wat is er aan de hand?”

...

,,Mevrouw, ik kan u niet horen. Wat is er aan de hand?”

...

,,Mevrouw, praat u maar richting de pieptoon. Wat is er aan de hand?”

...

,,Mevrouw, ik ga u nu bellen. Als u niet opneemt, alarmeer ik uw buurman.”

...

Er wordt niet opgenomen. In het computerscherm staat de naam van de buurman, die als mantelzorger gebeld kan worden.

,,Goedenavond meneer, schrik maar niet. Ik ben Martine van de alarmering. Ik bel over uw buurvrouw. Ze antwoord niet op mijn berichten. Wilt u misschien even gaan kijken. Als het ok is, wilt u dan op het knopje drukken van haar halszender. Ach, dat zou heel prettig zijn.”

Even later wordt op het knopje gedrukt. Het blijkt loos alarm. Zoals zo vaak.

12 uur

Eén van de beeldschermen in het servicecentrum wordt gebruikt voor camerabeelden uit verschillende woon- en slaapkamers van cliënten. ,,We hebben de afspraak dat we enkele keren per nacht even een rondje maken langs de beelden. We volgen zo'n 30-tal cliënten op deze manier. We kijken of mensen rustig in bed liggen. Voorheen gingen de verzorgenden langs al deze mensen en dat zorgde voor onrust. In huis, want mensen werden soms wakker. Maar het scheelt ook werk. Je moest toch naar die mensen toe hè. Nu komt er tijd vrij voor de noodzakelijke bezoeken. Twee vliegen in één klap.”