Volledig scherm
't Molenhuys, het soort restaurant waar Franse families op zondag gaan dineren. © Eveline van Elk

Restaurant 't Molenhuys: kei met bloemetjes

Over de tongJos en Yolanda uit Rijkevoort wilden een restaurant. Ze verhuisden naar de eerste verdieping van hun huis en begonnen beneden restaurant 't Molenhuys. Gelukkig maar.

Laatste update: 07-06-17, 14:17 Bron: degelderlander

Delen per e-mail

Het zijn de tere bloemetjes van de vlier. Zachtgeel, enkel nu in het wild te plukken. Ze liggen op een donkergrijze kei, naast een kwarteleitje, een plakje pastinaak, een centimeter rauwe asperge en een dotje geitenkaas met bacon. Hier staat een vrouw in de keuken met oog voor detail.

Ik ben in Rijkevoort, een dorp met 1.600 inwoners bij Boxmeer. Naast de molen staat een huis. Als ik het pad op loop, zwaait de voordeur al gastvrij open. Een stuk of zes tafels rond een open haard, een oude houten vloer, kroonluchters en bloeiende planten voor de vensters. Geen wit linnen hier, maar zwart, en stoelen die zacht zijn. Een restaurant waar Franse families op zondag gaan dineren.

Volledig scherm

Gras
Op tafel verschijnt een polletje gras in een schaaltje. Met daartussen chipjes van rode biet, ras el hanout en five spices. De bietkleur zie ik, maar ik proef geen biet. Het aperitief is een witte Spaanse wijn, heel klassiek en goed. Voor mij zelf als chauffeur een tonic met limoen en munt, een aan tafel verzonnen suggestie als aperitief zonder alcohol.

De kaart biedt waar ik zin in heb. Terwijl we wachten op het voorgerecht komt alvast die kei met stilleven waar vast en zeker het pincet en een schildersoog aan te pas zijn gekomen. Een tweede amuse is net zo fraai. Een kommetje met lobbige soep van dille en komkommer. Ondertussen schenkt de gastheer vanaf een wijnkoeler op de schouw bij en geeft hij de cd-speler af en toe een zetje.

Samen met de klok met slinger aan de muur lijkt het alsof ik bij gastheer Jos thuis eet. Ik zit te wachten tot de denkbeeldige kat op schoot kruipt.

Lekker begin
Op een langwerpig bord liggen drie coquilles. Coquilles hebben alleen aan olijfolie en citroen al genoeg, maar nu liggen ze op het bord met kokkels, die een extra zilte smaak geven. De sponzige blokjes zijn heel mooi, maar ik proef de zeekraal niet zo. De groene asperges zijn supervers en lekker stevig en vettig. Echt een lekker begin. Het takje chrysant, inderdaad van de bloemenvaas, had van mij niet gehoeven qua smaak.

De vis van de dag is zeebaars. Die bakken ze hier op de huid, precies goed, met daarnaast gekarameliseerde jonge stronkjes witlof. En dat ís me toch een lekkere combinatie. De zoetzure komkommer geeft een bescheiden frisheid aan het verder heerlijk luxueus gevulde bord met saus van romige Noilly Prat, een Franse vermout met sinaasappel en kamille. Dat er ook nog een gel van nori, zeewier, op mijn bord ligt, vind ik net een smaak te veel.

De rekening

1x wijnarrangement €20
2x tonic €6,00
2x driegangenmenu €68,00
1x toeslag kaasdessert €3,00
1x thee €2,25

Totaal €112,25

Het bord van mijn gast is ook weer zo mooi. Als de gastheer komt vragen of het naar wens is, ben ik nog niet verder dan staren naar het bord.

Plezier
Wat hebben ze in de keuken een plezier, je zou het bord op willen hangen aan de muur. Plakjes boerderijeend liggen tussen de wortels, peultjes en asperges, daarbij korrelige bergjes van ras el hanout en olie van gele wortel. Qua smaak? Dat zit ook helemaal goed. Alleen zijn de in Cointreau geweekte sliertjes sinaasappelschil op de eend wat te heftig. De eigenaar en twee collega's zijn de bediening. We komen aan vriendelijkheid en kennis niets tekort. En niet aan verrassingen.

Nu een voorafje van het dessert. Bavarois van munt met daarbovenop schuim van gin en tonic. Wat zacht en fris en een verwennerij. Ik blijf in Franse sferen en eet een kaasplank met nu eens niet de geijkte keuzes maar onder meer rauwmelkse ziltige kaas van de Normandische kust en een blauwschimmel van schapenmelk, die behoorlijk past bij de tien jaar oude port. Dit klopt. Maar het zoete dessert ook. Weer een plaatje, dit keer van aardbeitjes, schuim van bergamot en chocolade.

Heel even wachten met eten, uit respect voor het creatuur. Maar dan hemels met de Spaanse dessertwijn Boca Negra, 'zwarte mond', die op nieuw eikenhout tot deze smaak is gekomen en bijzonder past bij de chocolade.

Conclusie
Wat is het eten hier lekker zeg! En wat zijn die borden fenomenaal mooi opgemaakt. Alle details kloppen, zelfs het toiletpapier is zwart en passend bij het linnen. Ga hier eten. Want de prijzen kloppen ook nog eens helemaal.

Verder in het nieuws