Dienstplicht: vrienden voor het leven of tijdverspilling?
Generatie YElk jaar een verse instroom van tienduizenden nieuwe soldaten, tot 1997. Generatie Y is de eerste die niet meer verplicht in dienst is geweest. Wat hebben ze gemist?
Van 1950 tot 1997 werden meer dan anderhalf miljoen Nederlanders opgeroepen voor militaire dienst. Voor sommigen voelde dat als een ware kwelling en verspilling van tijd. Anderen hebben warme vriendschappen aan hun diensttijd overgehouden en denken er met weemoed aan terug.
Of je nu wilde of niet: de dienstplicht vervullen moest nu eenmaal. Twee maanden voor de keuring in het jaar dat jongens een man werden, plofte een briefkaart op de mat, ondertekend door de burgemeester. 'Hiermee deel ik U mede dat u voor de indelingsraad moet verschijnen, om voor de dienstplicht te worden gekeurd.'
Een boodschap die bij de één met meer gejuich werd ontvangen dan bij de ander. Sommigen waren net een studie begonnen, anderen hadden hun eerste baantje. Of verkering. En dat werd dan ineens maanden ruw onderbroken. Toch gaf Kees Verkade (lichting 85-4) plichtsgetrouw gehoor aan de oproep. ,,Het moest nu eenmaal, dus dan kon je er maar beter iets moois van maken.''
Klik hier voor meer Generatie y
- Gameverslaving dreef Victor naar de afgrond
- Anita Doth van 2 Unlimited: Michael Jackson stak zijn duim op, waanzinnig!
- Wij zijn Generatie Y: onze dagelijkse bezigheden, onze helden en meer funfacts
- Furby of Tamagotchi? Jumpen of hakken? En meer dilemma's
Gekke gasten
Niet iedereen kwam met zo'n houding op de keuring. Mart van Maasdam (79-4) herinnert zich nog heel goed 'de gekke gasten' die wilden worden afgekeurd. Die bijvoorbeeld in hun onderbroek kwamen en riepen: 'De Russen komen'. ,,Ik dacht: waarin kom ik terecht? Weten zij meer dan ik?''
Daar stonden ze dan; de nieuwe rekruten. Wachtend in spijkerbroek en met sporttassen. Op grote stations vielen ze niet zo op, maar op de kleinere oogde het als een ware invasie. En altijd op woensdag, want dan was de eerste week niet zo lang.
Op de kazernes kreeg de nieuwe lichting haar persoonlijke standaarduitrusting (PSU). ,,Inclusief legergroene kledingstukken in de maten te klein, te groot en veel te groot'', herinnert Laurens Schreurs (78-4) zich. ,,En twee injecties tegen DKTP en andere kwaadaardige ziekten. Met een stereospuit in linker- en rechterarm tegelijk.''
Midden in de nacht op appel. Of een lange mars lopen. Sommige sergeanten drilden dienstplichtigen alsof ze de grootste schurken tegenover zich hadden. Lag er wat scheef in de kast? Met een beetje pech werd de hele inhoud binnenstebuiten gekeerd totdat het goed lag. Robin Kramp (74-1): ,,In het leger leerde je één ding: het helpt niet om er tegenin te gaan."
Kadaverdiscipline
Marcel van Baalen (84-1) moest in het begin erg aan die kadaverdiscipline wennen. ,,Ik vroeg mij echt af waarom die mensen zo tegen mij stonden te schreeuwen. Maar eigenlijk kon ik het wel gebruiken. Ik was een Haags straatschoffie uit het Laakkwartier.''
Velen beklaagden zich over de slappe hap. De doorgekookte prakken. Casper van den Broek (83-5) was op de Kromhoutkazerne gelegerd, een van de weinige plekken waar het geklaag over het eten zelfs de lokale pers haalde. Uit onvrede over zoveel smerigheid weigerden 150 dienstplichtigen in 1969 aan te schuiven. Ze lieten hun metalen bord met drie vakken staan. ,,Ik dacht dat het wel zou meevallen, maar dat deed het niet. Het eten tijdens oefeningen was nog beter'', zegt Van den Broek.
Veel militairen herinneren zich één lichtpuntje uit de keuken: de 'blauwe hap'. Ofwel de Indische schotel. Een rijsttafel met nasi, saté, atjar en banaan.
Baldadigheid
Weer of geen weer. Oefeningen gingen altijd door. Soms maar een paar dagen. Soms wekenlang met een hele divisie. Noodzakelijk, want de Russen konden elk moment de grens oversteken, zo was in de jaren van de Koude Oorlog de heersende opvatting. Al was lang niet iedere dienstplichtige daarmee bezig. Robin Kramp (74-1): ,,Wij lachten er altijd maar een beetje om. Als ze echt zouden komen, hadden ze ons toch zo overlopen.''
Doelloos ronddolen op het kazerneterrein. Aan de poort bezoekers opvangen en begeleiden. Wachtlopen moest nu eenmaal. Maar Robin Kramp had er een bloedhekel aan. ,,Ik had het gevoel dat ik daar altijd voor de kat zijn viool liep. En het was helemaal een ramp als er militairen meeliepen die bang waren in het donker.'' Het kon dan zomaar gebeuren dat iemand een wapen doorlaadde of zelfs schoot omdat hij dacht dat er iemand aankwam.
Er waren genoeg dienstplichtigen die het best spannend vonden in de nachtelijke uren op de kazerne. Mart van Maasdam (79-4) zat in Assen in de tijd er aanslagen werden gepleegd en wapens uit depots waren gestolen. ,,Alles wat je hoorde, kon iets zijn. Maar zo heb ik ook weleens een geit achterna gezeten.''
Condooms gevuld met water in bed, wapenolie in de shampoo of de PSU-kast op zijn kop. Lolbroeken waren op de kazerne of tijdens oefeningen altijd wel in voor een geintje. En waren er dan ook volop. Maar weinig dienstplichten zijn niet in een matrozenbedje gestapt na een avondje uit. Kamergenoten hadden dan één laken teruggevouwen, waardoor het niet lukte om in bed te stappen.
Soms werden geintjes baldadigheid. En dat ging dan ook de legerleiding een stap te ver, ondervond Mart van Maasdam. ,,We hebben één keer een zaal met de brandslang vol water gezet. En vuurwerk afgestoken. Toen moesten we midden in de nacht allemaal naar buiten op appel staan.''
Zuipen
Soldaten die de hele week op de kazerne bleven, doodden de tijd met het spelen van spelletjes of met films kijken. Of met drinken. Robin Kramp: ,,Ik heb zo ontzettend leren zuipen in dienst. Bijna iedere avond stonden we in de bar en de soldij was iedere keer aan het eind van de maand op.''
Kees Verkade hield aan zijn diensttijd zelfs vrienden voor het leven over. Twaalf maanden zat hij met tien mannen op één kamer. ,,32 jaar later zijn dit nog steeds mijn beste maten. We vertrouwen elkaar blindelings en hebben aan een half woord genoeg.''
Bekijk meer artikelen uit deze serie:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Koken & Eten
Dit jaar eten we betaalbaar met kerst: Allerhande vermeldt prijs per persoon bij elk gerecht
Sinterklaas is nog maar net in het land, maar langzaam maar zeker denken we ook al na over wat we gaan eten met kerst. Het wordt hoe dan ook feestelijk, maar het hele uitbundige maakt plaats voor betaalbaar, voorspellen twee foodtrendwatchers. -
Dit Zijn Wij
Geboren in de 70's? Dan hoor je thuis in de Patatgeneratie
Wij zijn geboren tussen circa 1970 en 1985. We weten nog hoe het was om te bellen vanuit een telefooncel en geld te wisselen voor je met vakantie ging. Dit is de Patatgeneratie! -
Draag jij een bril? Zo kan dat beïnvloeden hoe mensen over je denken
Een goede verstandhouding met collega’s, leidinggevenden of klanten maakt je werkdag niet alleen plezieriger, maar zorgt er ook voor dat je meer gedaan krijgt. Mirjam Wiersma, auteur van twee boeken over zakelijk flirten, vertelt hoe je jezelf op de kaart zet en mooie relaties opbouwt met anderen. Deze keer: de invloed van uiterlijkheden. -
Last van spieren die niet meer kunnen ontspannen? Experts vertellen wat je kunt doen tegen spierknopen
Wel eens van myofasciale triggerpoints gehoord? Velen van ons ervaren het ooit in ons leven: spierknopen. Maar wat is een spierknoop nou eigenlijk en wat kan je er het beste tegen doen? Experts leggen het uit. -
Babyboomers
'Op vakantie? Wij gingen een dagje naar Avifauna'
Zandvoort aan Zee of een weekendje Rome. Elke generatie kent vakantietrends. Waarheen gaan de Babyboomers met vakantie?
-
Dit zijn wij
Onbekommerde seks eindigde door aids
Gezonde mannen veranderden plots in uitgemergelde, doodzieke patiënten. Het is begin jaren ’80 en er trekt een ramp over de wereld die aids heet. Een onbekende ziekte die voor miljoenen fataal blijkt. -
Dit zijn wij
De oorlog die drie generaties nog altijd bezighoudt
De Tweede Wereldoorlog is al 72 jaar voorbij, maar heeft Nederland nog lang niet verlaten. -
Dit zijn wij
Verlangen naar de tijd van het vroegere Indië
De onafhankelijkheid van Indonesië zorgde voor de komst van ruim 300.000 Indische Nederlanders. Ze verrijkten de samenleving met hun keuken, leefstijl en muziek, maar verlangen nog altijd naar de tijd van het vroegere Indië. Tempo doeloe met ‘Blue Diamond’ Riem de Wolff en ‘Tante Lien’ Wieteke van Dort.
