Het was zo’n dag dat de ‘wilde beestenlucht’ (dixit Hans van Mierlo) door de mondkapjes heen te ruiken was. Hier in de plenaire zaal van de Tweede Kamer stond iemand te vechten voor zijn politieke leven. Ditmaal was het niet een schutterende staatssecretaris of een jokkende minister, maar de grote baas zelf: Mark Rutte. De man die retorisch al jaren iedereen overtroeft, die volgens sommige kabinetsgenoten over ‘magie’ beschikt, altijd overleeft, het stof van zijn jasje klopt en lachend door kan.