Februari 2020. Yvonne Jagtenberg was door haar uitgever Rubinstein uitgenodigd voor een gesprek in café Dudok in Arnhem. Gezellig werd het niet. Natuurlijk, Jagtenbergs kinderboeken waren prachtig, veel bejubeld ook. Maar de uitgeverij wilde geen nieuw boek meer van haar uitbrengen. ,,Het kwam erop neer dat ik daar geen toekomstperspectief had. De redenen werden me niet verteld. Maar, zeiden ze: we hebben nog zoveel contracten. We gaan wel met elkaar verder. Ik liep daar weg en dacht: verder?”

U dacht: ik ga niet verder.
,,Ik dacht: ik ga helemáál niet verder. Het voelde niet goed. Ik had al een Gouden Penseel gewonnen en elke uitgeverij zou denken: zo iemand gaan we eens fijn knuffelen, het succes uitbuiten. Maar dat gebeurde niet. Ik had het gevoel dat bij deze uitgeverij de schoen te klein werd. De vraag was: ga ik me voegen naar die te kleine schoen? Nee dus. Ik heb al mijn contracten opgezegd. Eenzijdig. Alles. Ik dacht: het is Valentijnsdag, ik geef dit als cadeautje aan mezelf.”

U nam dat besluit ongeacht de consequenties?
,,Die interesseerden me helemaal niets. Ik belde met de Auteursbond en daar zeiden ze: je kunt niet eenzijdig een contract opzeggen, zo werkt het niet. Maar probeer het toch maar en zie waar het schip strandt. Normaliter zit je aan zo’n contract vast. Want een uitgever heeft nog tien, vijftien jaar rechten op boeken en karakters.”