De zussen zaten tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergedoken in Arnhem, Oosterbeek en Doorwerth, en zijn in 1943 in de Rijn verdronken.

De PRD wil in het kader van de herdenking van 75 jaar vrijheid dat er een gedenkteken komt voor de zussen. Zij heeft burgemeester en wethouders gevraagd dit te regelen. ,,Wij vinden het verhaal exemplarisch voor hoe door omstandigheden gewone mensen tot wanhoopsdaden gedwongen worden", zegt fractievoorzitter John Bartels.

Esther en Betje Cohen woonden aanvankelijk met hun moeder aan de Kerkstraat 5 in Renkum waar ze de zuivelwinkel dreven van hun overleden vader. Op 20 juli 1940 vertrokken ze met hun moeder Sara naar hun  broer Meijer in Arnhem. 

De laatste woonplaats van Esther en Betje was bij de familie Boelens aan de Kerklaan in Doorwerth. Toen daar half april 1943 ook razzia’s waren, vluchtten de twee en probeerden in Renkum en Wageningen bij bekenden een onderduikadres te vinden. Ze klopten als laatste aan bij hun zus Roos in Wageningen, die alleen thuis was en instructies had voor niemand de deur open te doen.

Op 20 april 1943 verdronken Esther en Betje in Renkum op 58- en 56-jarige leeftijd in de Rijn. Vermoedelijk was dat zelfmoord. Hun lichamen, met een lint aan elkaar vastgebonden, spoelden op 20 april 1943 aan bij het veer in Opheusden. De zussen liggen nu naast elkaar op de Joodse begraafplaats in Wageningen. 

Het verhaal van de zussen Cohen werd beschreven in het in 2011 verschenen boek Een lint van wanhoop van Jaap Meijer. De PRD wilde al langer een gedenkteken voor de twee, zegt Bartels. ,,Het staat al tijd op ons lijstje. Nu, in het jaar dat we 75 jaar bevrijding vieren, leek het ons een goed moment.” 

Burgemeester en wethouders laten weten het initiatief van de PRD ‘sympathiek’ te vinden. Zij moeten nog definitief beslissen. Er zijn namelijk meer verzoeken voor struikelstenen. Gaat de gemeente er toch niet voor, dan kijkt de PRD of zij het herdenkingsteken op een andere manier kan bekostigen.