ReumaNederland klonk raar, en niet alleen omdat ik mompelde

Terwijl ik vanuit mijn huis helemaal naar de andere kant van Heveadorp liep, bestudeerde ik het lintje waaraan een kaartje hing waarop stond dat ik Kees Jansen was. Tot mijn schrik zag ik dat het Reumafonds plotseling ReumaNederland was gaan heten.

Mompelend oefende ik onderweg: ‘Goedemiddag, wilt u iets geven aan ReumaNederland?’ ‘Heeft u iets over voor ReumaNederland?’ Ik vond het raar klinken en niet alleen omdat ik mompelde.

‘Goedemiddag, wilt u iets geven aan het Reumafonds?’, zei ik bij de eerste voordeur. De mevrouw die opendeed stopte wat kleingeld in de bus en ik ging verder.

Het collecteren leek me een mooie kans om eens bij de allergrootste villa van Heveadorp op het terrein te komen. Ik belde aan bij de poort, maar er kwam geen reactie.

Bij een ander huis met een op afstand bestuurbaar toegangshek deed de bewoner tot mijn verbazing wel open. Het was een mooie wandeling over de oprijlaan naar zijn huis. Jammer genoeg had hij geen muntjes, dus liet ik een kaartje met een QR-code voor online betalen achter.

Niet iedereen zat op mij te wachten. ‘Nee, dat ga ik niet doen’, zei een man in hardloopkleren bij zijn voordeur resoluut, nadat ik vriendelijk had gevraagd of hij wat wilde geven. Zijn goed recht natuurlijk.

Toch wenste ik hem in gedachten een beetje artrose toe.