Heldendaad in volle galop: Lisa en Lindy helpen zwaargewonde mountainbiker bos uit bij Eerbeek

Het is even na 20.00 uur als Lisa en Lindy door het bos crossen. De twee genieten van hun zomeravondrit bij Eerbeek als plotseling hun blik valt op twee mountainbikers. De één zittend tegen een boom, de ander druk bellend. De dames weten direct: dit is foute boel.

Als de paardrijdsters poolshoogte nemen, blijkt dat een van de mannen hard ten val is gekomen. ,,Hij was met zijn trapper achter een boomstronk blijven haken’’, vertelt Lisa. ,,Bij zijn val kreeg hij vervolgens het stuur van zijn fiets in zijn maag. Hij had veel pijn en kreeg weinig lucht.’’

Terwijl de andere mountainbiker al 112 belt, bedenken Lisa en Lindy dat het knap lastig wordt voor de hulpdiensten om de exacte plek des onheils te traceren. Laat staan er te komen met een ambulance. Ze bedenken een plan. ,,De ambulance zou naar de Coldenhovenseweg komen, maar wij zaten behoorlijk diep in het bos. Probeer ons dan maar eens te vinden. We besloten te paard die kant op te gaan om ze naar de juiste plek te leiden. We zeiden nog tegen de twee mannen: ‘Blijf hier, we komen terug!’’’

De rode pijl op onderstaande kaart geeft de Coldenhovenseweg aan, waar het uitgestrekte bosperceel aan grenst:

Zo gezegd, zo gedaan. In volle galop crossen de dames door het bos, op zoek naar de ambulance. ,,We hebben alle mensen die we tegenkwamen aangesproken. We kwamen bij toeval een man tegen die in België op de spoedeisende hulp werkt. Die haastte zich vervolgens samen met Lindy naar de gewonden mountainbiker.’’

Uiteindelijk weet Lisa de ambulance te traceren. Ze leidt de wagen zo ver mogelijk naar het slachtoffer toe. ,,Het laatste stukje moesten ze lopen, want daar kon de auto niet in. Toen bleek ook dat de brandweer eraan te pas moest komen om de man uit het bos te halen.’’ Dat is het moment voor Lisa om haar kunstje te herhalen, dit maal op zoek naar de brandweerwagen. ,,Het leek wel een film. Daar ging ik weer, in volle vaart door het bos.’’

Als ook de brandweer de ongevalslocatie bereikt, wordt het slachtoffer op een brancard geholpen en in de ambulance gedragen. Een trauma-arts, die inmiddels per helikopter was gearriveerd, assisteert zijn collega's op weg naar het ziekenhuis. ,,Daar bleek dat de man twee gebroken ribben en een klaplong had’’, vertelt Lisa. ,,Zijn vrouw heeft ons nog gebeld om ons te bedanken. Heel fijn.’’

Of de twee vriendinnen nu helden zijn? Lisa wil er zelf niets van weten. ,,Als ik daar zou liggen, zou ik ook willen dat iemand stopt en helpt. Dat doe je gewoon. De echte helden zijn wat mij betreft de mensen van de ambulance en brandweer.’’ Toch gaat de actie haar niet helemaal in de koude kleren zitten. ,,De adrenaline is er nog wel ja. Het ging allemaal echt in een split-second. Je gelooft het bijna niet.’’ Lachend: ,,Ik heb gewoon dat halve bos doorgecrost.’’

Bij de brandweer zijn ze in ieder geval erg te spreken over de hulp van omstanders bij dit soort gevallen. ,,Ik ken dit specifieke geval nu nog niet, maar we zijn natuurlijk altijd erg blij met mensen die bereid zijn te helpen’’, vertelt Marijke van Dijk, woordvoerster van de Veiligheidsregio Noord- en Oost-Gelderland (VNOG). ,,Wij hebben niet, zoals de politie, de middelen om mensen via bijvoorbeeld hun telefoon te traceren. Dus petje af voor deze actie!’’