Tientallen dode dieren gevonden op boerenerf in Leuvenheim: ‘Het is er al jaren een bende’

Een dag eerder, op maandag, voerde de politie samen met de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) een controle uit op het erf. In een loods vonden agenten tientallen dode dieren. Onder meer vier dode pony’s, vier dode geiten, een dood kalf en tientallen dode vogels.

,,Naast de kadavers werden er meerdere onverzorgde dieren aangetroffen op het terrein, die dringend behoefte hadden aan de juiste verzorging en huisvesting”, laat de politie weten. De politie is een onderzoek gestart en zal de eigenaar verhoren. Tegen hem wordt proces-verbaal opgemaakt.

Een dag na de inval loopt de eigenaar rond op het terrein, zijn hoofd weggemoffeld onder een donkere muts. ,,Ik beantwoord geen vragen, daar is de uitgang”, antwoordt hij rustig, terwijl hij zich langzaam uit de voeten maakt. Niet veel later arriveren twee politieauto’s. Agenten zetten de oprit naar de boerderij af met rood-witte linten. Een kwartier later komt een busje van de gemeente Brummen, waar Leuvenheim onder valt, aanrijden. De linten worden weer verwijderd en in plaats daarvan zet de gemeente twee hekken neer om het erf af te scheiden.

Een man fiets voorbij. ,,Goed dat er eindelijk iets aan deze situatie wordt gedaan”, zegt hij resoluut. Hij wil niet met zijn naam in de krant. ,,Het is hier al jaren een zwijnenstal, ook de gemeente weet dat. Maar er is nooit wat aan gedaan. Tot nu. We houden hier met z’n allen het dorp netjes en hier is het een bende. Er liep altijd van alles in het weiland: pony’s, geiten, schapen. Dan kwam ik hier langsfietsen en vraten ze al het plastic aan”, wijst hij naar een voederbak in het weiland waar allemaal plastic uit hangt. ,,Het is goed dat er nu eindelijk iets aan wordt gedaan, het kon echt niet langer zo.”

Het boerenerf ligt als een eiland verscholen in de weilanden. Uit gegevens van de Kamer van Koophandel blijkt dat op het adres een ‘veehandel en veehouderij’ is gevestigd. Een bedrijf dat zich bezighoudt met het fokken van paarden, ezels en schapen. De dichtst bijzijnde buren wonen een paar honderd meter verderop. Omwonenden zijn weinig spraakzaam en willen hun naam niet noemen. ,,Ik wil hier niks over kwijt”, zegt een buurvrouw. ,,Ik keur het niet goed wat er is gebeurd, maar het is wel mijn buurman. Het is verder een beste vent.”