De burger raakt vanzelf murw, van al dat kommer en kwel

Daar kan de Gastvrije Dijk nog wel bij, moet CU-gedeputeerde Peter van ’t Hoog hebben gedacht, toen hij deze week de Waaldijk met een verbrede rijbaan ‘een prachtig cadeau’ voor iedereen noemde in De Gelderlander.

De onbeschaamdheid!

Een cadeau voor snelheidsduivels en wegpiraten, zal hij bedoelen. Want je hoeft geen verkeerskundige te zijn om te weten dat een hoge dijk met een brede rijbaan uitnodigt tot hard rijden. Aanwonenden waarschuwen al jaren voor dat risico. 

Dacht de gedeputeerde soms dat zijzelf nooit de verleiding moesten weerstaan om op brede stukken van de Waaldijk – tussen Ophemert en Tiel – het gaspedaal wat dieper in te trappen? 

Wie door Onze-Lieve-Heer wél bedeeld is met enige zelfkennis, geachte gedeputeerde, kent niet alleen andermans, maar vooral ook zijn eigen zwakheden.

Dan mag de gedeputeerde wijzen op zoethoudertjes langs de nieuw in te richten dijk – ‘belevingspunten met bankjes’ – maar daar heb je bitter weinig aan als wandelen over de dijk niet leidt ontspanning, maar tot verkeersstress.

Ooit was het idee om bij de aanpak van de dijk de aanwonenden in een intensief ‘participatietraject’ te betrekken. Maar zo werkt het niet meer in de Staat der Nederlanden. 

Burgerparticipatie is verworden tot een rituele dans van een publiekrechtelijk orgaan dat zich geen zier aantrekt van wat leeft onder betrokkenen, met burgers die keer op keer de boodschap krijgen dat ze toch niet serieus genomen worden.

Zou de gedeputeerde zich weleens afgevraagd hebben waardoor het woord ‘afgehaakten’ de laatste tijd zo snel aan populariteit wint?