‘Het Waterschap ging zijn goddelijke gang’

Het waterschap is al geruime tijd met de voorbereidingen bezig en in dat proces stelde het waterschap de burgers bij de aanpak van de dijkverzwaring te willen betrekken. Er werden voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd en informatiefolders verspreid.

Maar communiceren is zenden én ontvangen. De vraag is dan ook: luisterde het waterschap wel?

Dorps- en streekgenoten wilden graag constructief meedenken over de dijkverzwaring. Een bewonersinitiatief maakte zelfs een doorwrocht alternatief plan voor een veilige én duurzame dijk om daarmee het historische landschap rond de dijk te sparen. Een plan waarvoor wetenschappers waren geraadpleegd.

Dat burgers zich serieus inzetten voor hun leefomgeving en dus voor het algemeen belang, was kennelijk niet de bedoeling. Het waterschap ging dan ook zijn goddelijke gang, wat in dit geval wil zeggen: het legde het alternatieve plan terzijde. 

Wat een onzin, zo’n veilige dijk die duurzamer is dan de dijk die het waterschap voor ogen staat. Wat een onzin, zo’n dijk die bomen en het historische landschap spaart. Wat een onzin, zo’n dijk die past in het historische karakter van het rivierenland.

Toen de Tweede Kamer onlangs eiste dat de (gesloten) bestuurscultuur van de overheid moest veranderen, ging ik ervan uit dat ook lagere overheden, zoals waterschappen, die aanbeveling ter harte zouden nemen.

Maar nee. De consequentie daarvan is, beste streekgenoten, dat we niet de ideale rivierdijk krijgen die we verdienen. Want overheden die geacht worden de gemeenschap, dat wil zeggen ú, te dienen, beseffen nog altijd niet dat ze er niet voor zichzelf zijn, maar voor u.