In de tuin van Holland

COLUMNOmdat we als gevolg van corona dit voorjaar veel in en rond huis moesten blijven, heb ik me maar op de tuin gestort.

Ton den Boon 03-07-20, 17:52

Niet dat wieden en harken mijn nieuwe hobby’s zullen worden, maar een beetje tuinieren betaalt zich al snel uit in een rijtje weelderig bloeiende hortensia’s, rijkgevulde bessenstruiken en veelbelovende tomatenplanten. Die vormen op hun beurt een mooi decor om rustig in de tuin een boek te gaan zitten lezen.

Ton den Boon

Columnist Ton den Boon is hoofdredacteur van de 'Dikke Van Dale'. De inwoner van Varik schrijft over woorden en over zijn woonomgeving.
Klik voor eerdere columns

Zo las ik op een mooie pinksterdag de ‘Mei’ van Herman Gorter, u weet wel dat gedicht waarvan haast iedereen alleen de eerste regel kent: ‘Een nieuwe lente en een nieuw begin’.

Wat verderop in dat gedicht schrijft Gorter over wolken die vanaf zee het land in drijven: ‘Over het duin / Dreven ze door de lucht tot in den tuin / Van Holland.’ Het zijn klassieke regels, die aan de basis liggen van de uitdrukking ‘tuin van Holland’.

Volgens Van Dale wordt daarmee ‘het vruchtbare land achter de Hollandse duinen’ bedoeld. Dat is een ruime omschrijving, maar meestal denk je bij de tuin van Holland automatisch aan de bollenvelden langs de Noord- en Zuid-Hollandse kust.

In werkelijkheid blijkt de uitdrukking veel breder inzetbaar te zijn. Zo vond ik in oude kranten dat ook Walcheren in Zeeland, het Westland met zijn kassen en zelfs Drenthe weleens ‘de tuin van Holland’ zijn genoemd.

En ook de Betuwe. Zo plaatste De Telegraaf op 18 mei 1930 op de voorpagina een fraaie foto van bloeiende appelbomen langs de toen al beroemde Appeldijk bij Tricht. Het bijschrift luidde: ‘De tuin van Holland in voorjaarstooi’.

Anderen die deze zomer thuisblijven, mogen hun vakantiebestemming van mij best Achtertuinië, Costa del Jardin, Hintergarten of Tuinesië noemen, ik blijf dit jaar dus gewoon in de tuin van Holland.