Het is Kinderboekenweek, niet te missen in huize Strik. Vanaf de jongste jaren, en zelfs voor de geboorte van onze kinderen, werd er volop voorgelezen. 

Dat kon ook niet missen met een vader die van voorlezen (een deel van) zijn werk maakte. Vriendjes en vriendinnetjes van onze kinderen wilden maar al te graag óók voorgelezen worden door ‘Ron van de bieb’. 

Onze dochter vond het heerlijk te luisteren naar het voorlezen, maar is nooit een groot liefhebber geworden van zélf lezen. Onze zoon daarentegen las van alles; van geschiedenisboeken tot ‘Het leven van een loser’ en Japanse manga. 

Iedere Kinderboekenweek toogden we met het gezin naar de kinderboekwinkel waar ze een boek mochten uitkiezen. Eigenlijk één per persoon, maar papa keek niet zo precies. Boeken hadden ze nooit genoeg. 

Zo verslonden ze boek na boek, zelf lezend of voorgelezen door papa. Alle delen van Harry Potter bleken favoriet. Urenlang las mijn man deze voor, toen onze zoon stil moest liggen in het ziekenhuis en zelf niet kon lezen.

Ik doe de boekenlegger terug en denk aan de woorden in de laatste dagen van mijn zoons leven:

“ Mama, de wereld moet meer weten over manga. Daar moeten we voor zorgen want lezen is fijn!”

Hij heeft niet meer verder kunnen lezen dan bladzijde 82 van One Piece nummer 81. Nooit zal hij weten hoe het verder ging, omdat zijn eigen leven afliep.

Wie weet komt er een moment dat ik voor hem verder kan lezen. Voor nu zet ik de manga terug in zijn kast.