De Slag werd verloren, maar de herdenking is niet klein te krijgen
Over de Tweede Wereldoorlog had ik nooit zo nagedacht voor ik naar Arnhem verhuisde. Natuurlijk, ik kende die grote gaten in ons weiland naast de spoorlijn wel. Bomkraters waren het, stille getuigen van de bombardementen die de Duitsers in het laatste oorlogsjaar op het spoor hadden uitgevoerd.
Delen per e-mail
Je mocht er niet in spelen, niemand wist of alle bommen wel ontploft waren.
Toen ik een jaar of 10 was, zaten er ineens vreemde mensen in de kamer die heel dankbaar keken. De familie Van den Broek was het, uit Arnhem. In de oorlog waren ze geëvacueerd, maandenlang waren ze door mijn grootouders opgevangen op de boerderij.
Ze knepen in mijn wang, klopten goedkeurend op mijn schouders. De jongen wordt al groot, zeiden ze, waarna ik weer buiten kon gaan spelen.
Is het geen vals sentiment, vragen de sceptici zich af
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn Rob Berends
Onze bamischijf, ons gefrituurde goud, bevochten in wereldoorlogen, wordt bedreigd!
Soms is het goed het stof van een relletje te laten neerdalen. Anderhalve week geleden was de bamischijf trending topic op Twitter. Een Statenlid van Forum voor Democratie uit Zeeland suggereerde dat de bamischijf bedreigd werd. Paniek alom! -
PREMIUMcolumn Rob Berends
Nu in er in eigen land echt iets mis ging, haalden we de schouders op, achteloos
Maandenlang werden we overspoeld door berichten vanuit de Verenigde Staten over poststemmen. Het was een enorm risico, riep Donald Trump, er zou worden gefraudeerd. Zijn tegenstanders waren net zo ongerust. Trump liet in het halve land brievenbussen weghalen en stelde een geestverwant aan als hoofd van de posterijen. -
PREMIUMcolumn Rob Berends
Een weg in de Randstad is altijd belangrijker, een orkest altijd beter, een noodkreet altijd intenser
Daar gingen we weer. Gelderland en Overijssel gaan lobbyen in Den Haag. Want: er zijn nu te weinig Tweede Kamerleden die uit het oosten komen. Dus zijn ze een actie begonnen. Minstens 25 Kamerleden moeten uit een van beide provincies komen. Nu zijn dat er zestien. -
PREMIUMcolumn Rob Berends
De schoonheid van de broedermoord, weinig is fascinerender dan dat
Weinig is fascinerender in het leven dan broedermoord. Gezworen kameraden die elkaar door dik en dun steunden, die samen dronken en zongen, vielen en weer opstonden, elkaar hielpen en vasthielden, - en dan ineens: de afrekening. -
PREMIUMcolumn Rob Berends
De A15 is de ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ onder de snelwegplannen geworden
Sinds 1958 beschouwden de politici in Den Haag het laatste stuk van de A15 als een boerensnelweg, een soort stoffige zandweg die het niet waard was naar om te kijken. Als burgemeesters of gedeputeerden uit Gelderland kwamen lobbyen, gingen ze loom achterover hangen, of demonstratief gapen. Boring!
-
PREMIUMcolumn Rob Berends
De struisvogelpolitiek van gedeputeerde Peter Drenth leidt ons almaar dieper het moeras in
Het was een woord dat ik niet kende: piekbelasters. Ineens verschenen ze in het nieuws. De piekbelasters. Lekker woord wel, vier lettergrepen, drie verschillende klanken, klinkt niet onaardig als je het een paar keer achter elkaar uitspreekt. -
PREMIUMcolumn Rob Berends
Hochinzidenzgebiet Nederland: wij zijn een gevaar voor onze omgeving geworden.
En nu zijn we dan een Hochinzidenzgebiet. Nadat ze zich al een tijdje hadden zitten opvreten, vonden de Duitsers het genoeg. Ze hadden tabak van ons lamlendige coronabeleid en richtten een nieuwe Berlijnse muur op. Later deze week kwam het nieuws dat de Duitsers de vaccinaties in de grensstreek gaan opvoeren, om het gevaar uit het westen te bestrijden. -
PREMIUMcolumn Rob Berends
De panelen verschuiven: Randstad versus de regio is een kwestie aan het worden
Alles leek hetzelfde en toch was alles anders. Weer klonk er geklaag uit het Oosten: zij in de Randstad krijgen alles en wij krijgen niks. Voor politiek Den Haag houdt het land op bij Amersfoort, we worden geregeerd door een Randstadkabinet, altijd weer zijn wij te min. We kenden het lied, het was al vaak gezongen, in alle toonaarden.
0 reacties