Wetenschappers waarschuwden ons: als we opgewekt bleven doorgaan met het uitroeien van diersoorten, was het coronavirus pas een eerste tik van de natuur. De mensheid moest beseffen dat het zo niet langer kon, dat het pad van groei-groei-groei de afgrond in leidde. Milieuactivisten dachten – of hoopten (het verschil is soms moeilijk te zien) – dat hun tijd was aangebroken.

En inderdaad: in die eerste weken van thuiswerken waren we aardiger. We leefden in een kleine wereld, deden boodschappen voor bejaarde buren en hamsterden toiletpapier. Op straat groetten we elkaar, ook als we uit voorzorg met een grote boog om elkaar heen liepen – lotgenoten van het ongewisse. 

Het was in die dagen dat sommigen corona als een kans zagen. Een kans op een wereld met minder haat, hebzucht en haast. Een betere mens zou de wereld bevolken.