Jan wist meteen: ‘Met haar ga ik trouwen’

,,Zie je dat meisje in die blauwe jurk?”, vraagt Jan aan zijn neef. ,,Met haar ga ik dus trouwen.” ,,Hoezo?”, vraagt Wim. ,,Ken je haar?” ,,Nee, maar daar komt snel verandering in.”

Als Ans van der Heijden, want zo heet het meisje in de blauwe jurk, later die avond op haar fiets stapt om naar huis te gaan, grijpt Jan zijn kans en biedt hij aan haar naar huis te brengen. Naar Beek, waar haar vader een timmermansbedrijf heeft. Twee weken later ontmoeten ze elkaar opnieuw op de kermis en springt de vonk definitief over. Ze krijgen verkering.

Vier jaar gaan voorbij. Het is inmiddels 1961. De lente breekt aan, de lammetjes staan in de wij. Op 26 mei wordt het jawoord gegeven en verhuist het echtpaar naar Rosmalen. Daar komen ze vanwege een werkpromotie van Jan te wonen. Ze krijgen er drie kinderen, die op hun beurt zorgen voor zeven kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.

Naast hun gewone werk, Jan als vertegenwoordiger bij Remia en Ans als huisvrouw en kinderoppas, steekt het echtpaar veel tijd in vrijwilligerswerk. Voor de Laurentius parochie, het Rode Kruis en het Brabantbad. Later komt daar ook de organisatie Welzijn Ouderen bij. In 2010 resulteert hun harde werken in het ontvangen van een koninklijke onderscheiding.

Het koppel woont bijna zestig jaar in Rosmalen als ze het voorjaar van 2021 besluiten naar het appartementencomplex de Zilverpoort in de Maaspoort te verhuizen. Daar genieten ze nu iedere dag van elkaar, hun oude dag en hun huwelijk dat inmiddels zes gelukkige decennia telt.