Ze krulde haar lip naar binnen, bracht haar hand naar het gezicht en plooide de wenkbrauwen in een wanhopige frons. In haar ogen glinsterden de tranen. Francis van Broekhuizen brak vanavond als eerste aan de Ronde Tafel in aflevering 3 van De Verraders, het avonturenprogramma van RTL 4.

,,Dit is heftig, hoor ik heb dit nog nooit zo meegemaakt”, stamelde de operazangeres tegen het einde van de uitzending waar aan de Ronde Tafel weer een BN’er verbannen (lees: weggestemd) moest worden. De beminnelijke artieste steelt wekelijks de harten van de kijkers met haar zelfspot, puurheid en recht-voor-zijn-raap-opmerkingen. ‘Kan Francis van Broekhuizen op mijn verjaardag komen?’ werd er vorige week nog getwitterd. ‘Ik denk echt dat ik een leuke avond ga hebben dan’.

Ze waren allemaal nog niet jarig daar in Kasteel Erenstein en de avond voor Van Broekhuizen was allesbehalve leuk. Ze bekende niet zo goed tegen groepsdruk te kunnen. ,,Die spanning is te veel. Ik merk dat ik gevoelig ben voor peer pressure. Ik wil me niet laten leiden steeds door al die verhalen. Waar heb ik me ingeschreven? Ik kan hier niet meer tegen. Ik word er gek van aan die tafel.”

Waar is ze toch in terecht gekomen? Antwoord: in het ‘moorddadige’ (afval)spel tussen getrouwen en verraders waarin de emoties hoog opliepen en Kasteel Erenstein, residentie van het programma, het decor was van een tranendal. Nog even een korte uitleg: een groep BN’ers -getrouwen en verraders- strijden in en om het Limburgse kasteel om een berg zilver. Drie verraders (Diederik Jekel, Holly Mae Brood en Kees Boot) ‘vermoorden’ elke nacht een getrouwe (vanavond was dat Jörgen Raymann). 

Nog voordat dat gebeurt, is er een stemming aan de Ronde Tafel. Daar filosoferen ze met z’n allen wie verbannen moet worden. Daar hopen de getrouwen een verrader te ontmaskeren, maar daar werden al twee getrouwen naar huis gestuurd: Daan Nieber en Edson da Graça. En daar liepen de gemoederen in aflevering drie hoog op. 

Met als hoofdrolspeler: Sinan Can, wát een baas. De vriendelijke televisiemaker met de naam én scherpte van een samoerai-krijger, gooide de knuppel in het hoenderhok en zette frontaal de aanval in. Can beschuldigde Diederik Jekel zo rechtstreeks en zo bruut van verraad dat het stemmetje van de wetenschapsjournalist steeds meer begon te piepen en zijn status te kraken.

Andersom probeerde Jekel het vege lijf te redden en zoveel mogelijk beschuldigende vingers naar Can te krijgen. Eventjes leek het op een gelijk aantal stemmen voor Jekel en Can uit te draaien. In dat geval had er opnieuw gediscussieerd en gestemd moeten worden, met uitzondering van het duo dat op de schopstoel zit. Maar een nieuw beraad bleek niet nodig. Can was de pineut door het wantrouwen van Loek Peters, Kim Lammers, Barbara Sloesen en als laatste Loiza Lamers. 

En toen kwam het moment dat Sinan Can met de rug naar de groep moest gaan staan, zich moest omdraaien en de vraag beantwoorden: was hij een verrader of toch een getrouwe? De beelden die volgden oogden bijna magisch met bijpassende muziek: de pianotonen van de veertiende sonate van Van Beethoven, de Maanlichtsonate. Een muziekstuk dat als fantasie aandoet, zo zou de Duitse componist hebben geweerd. In De Verraders, toch gewoon een televisiespelletje?, voelt fantasie als keiharde werkelijkheid voor de BN’ers die stuk voor stuk emotioneel reageerden op de onthulling van Can: hij was een getrouwe. Medegetrouwen Barbara Sloesen, Kim Lammers en Loek Peters sloegen de hand voor de mond, Samantha Steenwijk schudde het hoofd en Abbey Hoes snikte onder haar Mickey Mouse-muts. ,,Hoe dan?”, riep Loiza Lamers, ,,Ik dacht dat ik de held van de dag zou zijn. Dat ze allemaal zouden zeggen: wat goed wijffie. Uiteindelijk blijk ik dat ik de grootste loser van de dag ben.” En Barbara Sloesen: ,,Ik ben echt het spoor bijster. Ik realiseer me dat ik ongelooflijk voor de gek ben gehouden.”

Maar, ja echt, ook de verraders waren -waarschijnlijk niet eens geacteerd- geraakt: Kees Boot had al een traantje weggeveegd, Diederik Jekel had de hand voor de mond net als Holly Mae Brood die -al gaf ze toe dat de rol van verrader haar nu zwaar viel- het spel zo geraffineerd kan spelen dat zij als een potentiële winnaar geldt. Smaakmaker Sinan Can had nog wat laatste woorden bij zijn vertrek. Jekel was bijna ontmaskerd, zei hij. ,,Maar ik heb je zwaargewond achtergelaten en ik hoop dat jij bij de volgende raad er knoerthard uit gaat.”